بهره‌گیری از عباراتِ مرتبط
گاه با دقت در عبارتی، بدون توجه به سایر عبارات، معنایی فهمیده می‌شود که همان عبارت در کنار عبارتهای مرتبط دیگر، مُفهِم معنایِ دیگری است. عرف در این موارد، عبارات مرتبط را قرینه‌ای بر فهم صحیح‌تر یا کامل‌تر مراد گوینده قرار می‌دهد.
این برداشت نیز همچون دو مورد قبل و به همان دلیل حجّت است.
برای مثال اصولیان در بحث استصحاب به روایاتی تمسک می‌کنند که در آن از «نقض یقین» به شک نهی شده است: «لاتنقض الیقین بالشک». حکم در این روایت، حرمت و متعلق حکم، نقض یقین است. براساس آنچه در بحث موضوع‌شناسی گذشت، متعلق حکم نیز موضوع حکم است و شناسایی آن به قرینه نیاز دارد. اصولیان برای اینکه به معنای موضوع حکم (نقض یقین) در این روایت پی ببرند به عبارات مرتبط یعنی روایاتی تمسک می‌کنند که با استفاده از آن می‌توان منظور از یقین و ... را دریافت. بنابراین، روایات مزبور قرینه‌ای است که مراد گوینده از نقض یقین را در روایات باب استصحاب روشن می‌سازد.
صفحات 76 و 77/ عوامل مؤثر در تشخیص موضوعات احکام/ سید جعفر علوی/ انتشارات دانشگاه علوم اسلامی رضوی/ چاپ اول/ سال 1391/ 160 صفحه/ 3500 تومان
پنجشنبه ۲۶ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۸:۰۰
نظر شما