چرا اراده تاریخی، مهم‌تر از اراده اجتماعی است؟
معتقدیم که امروز مدرنیته یک جامعه نیست، یا یک تفکر یا یک ایدئولوژی نیست، مدرنیته یک تاریخ است، یک حقیقت تاریخی است که ما در آن قرار داریم. نه می‌توانیم از آن بیرون بیاییم و نه احیاناً به مرگ خودمان قائل باشیم، ما نمی‌خواهیم نسبت به آن انفعال به خرج بدهیم، نمی‌توانیم با یکی دو عوض کردن نام خیابان‌های ادعا کنیم که ماهیت آن عوض شد؛ نمی‌خواهم بگویم دو تمدن با همدیگر نمی‌توانند استقرار داشته باشند، لذا از مفهوم تاریخ استفاده کردم، تاریخ تجربه هم‌زمانی چند تمدن با هم را داشته است، یکی تمدن انبیاء بوده و دیگری تمدن طاغوت‌ها، ولی معلوم بوده است که آن تمدن انبیاء است و ظرفیت و کارآمدی‌اش بالا است، مانند صدر اول اسلام، پیامبر با تشکیل مدینه‌النبی، با تشکیل حکومت اسلامی، تمدن اسلامی را تأسیس کرد. ما معتقدیم مؤسس تمدن اسلامی پیامبر است، ولی همان موقع تمدن بیزانس هم بود، تمدن ساسانی هم بود، چینی‌ها هم تمدن داشتند، ولی این کارآمدتر بود، برای همین سلمان فارسی یا بلال حبشی یا صهیب رومی و ... می‌آیند در این تمدن، یعنی فرا اجتماعی و فرا قومی و فراملی می‌شود، برای همین در آخرالزمان، خیلی از سربازان حضرت، مسیحی هستند، مسیحیانی‌اند که به حضرت ایمان آورده‌اند و البته آن‌ها به اسلام من و شما ایمان نیاورده‌اند بلکه آنان به اسلام انسان کامل ایمان آورده‌اند.
صفحات 125 و 126/ «والعصر» گفتارهایی در زمانه‌شناسی/ جمعی از نویسندگان/ انتشارات دانشگاه امام صادق(ع)/ چاپ اول/ سال 1391/ 484 صفحه/ 12000 تومان
یکشنبه ۶ اسفند ۱۳۹۱ - ۱۸:۰۰
نظر شما