گشودن مجراهای ارتباطی
اگر اخبار و اطلاعات و نیز اعمال نفوذ از طریق شبکه‌های اجتماعی قابل نقل و انتقال هستند، آیا راهی برای ارسال کارآمدتر این قبیل پیام‌ها وجود دارد؟
جامعه‌شناس کبیر، امیل دورکهایم در تحقیق کلاسیک خود درباره‌ی خودکشی اساساً این موضوع را بدیهی تلقی کرده بود که تمام اعضای هر جامعه‌ی مفروضی در یک مجموعه از هنجارها و ارزش‌ها شریک‌اند. اگر در جامعه‌ای زندگی می‌کنید که بیشتر افراد جامعه را پروتستان‌ها تشکیل می‌دهند، آنگاه پیش‌فرض او آن بود که احتمالاً در شما ارزش‌های اکثریت پروتستان وجود دارد.
از دورکهایم انتقاد شده که مرتکب «خطای زیست‌بومی» شود یعنی فرضش این بوده که چیزی در مورد یک دستگاه منتظم صادق است، در مورد تک‌تک اعضای آن دستگاه نیز صدق می‌کند. دورکهایم دریافته بود که آمار خودکشی در جوامع دارای اکثریت پروتستان بیشتر از جوامع دارای اکثریت کاتولیک است، پس از آنجا نتیجه گرفت که پروتستان‌ها نسبت به کاتولیک‌ها گرایش بیشتری به خودکشی دارند. اما داده‌هایی که او گرد آورده بود، پیام دیگری در برداشتند. او از کجا می‌دانست که این اقلیت کاتولیک جوامع پروتستان نبوده‌اند که دست به خودکشی می‌زده‌اند ـ شاید به دلیل تعقیب و آزاری که از جانب اکثریت پروتستان اعمال می‌شد؟ او جواب این پرسش را نداشت. او فقط فرض کرده بود و شاید فرضش درست نبوده باشد. (هرگز قادر به آزمایش این فرضیه نخواهیم بود.) مطالعه‌ی دورکهایم درباره‌ی خودکشی همچنان اثری با نفوذ در علم جامعه‌شناسی است، اما امروز احتمال آن خیلی کمتر است که یک جامعه‌شناس از این قبیل فرضیات مطرح سازد.
صفحه 132/ جامعه‌شناسی/ جِی گِیبلر/ ترجمه مهدی شفقتی/ انتشارات آوند دانش/ چاپ اول/ سال 1391/ 356 صفحه/ 15500 تومان
چهارشنبه ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۲ - ۰۸:۰۰
نظر شما