به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)،  یکم خرداد، تولد 92 سالگی جلیل شهناز نوازنده برجسته اصفهانی‌ است.

دختر جلیل شهناز از مراحل پایانی نگارش کتاب زندگی جلیل شهناز خبر داد و گفت: این کار از چند سال پیش توسط برادرم آغاز شده است و در آینده نزدیک منتشر می‌شود.

صدیقه شهناز، همسر استاد شهناز نیز به «ایبنا» گفت: حال استاد، به‌ نسبت، خوب است اما خیلی کم صحبت می‌کنند و  نمی‌توانند راه بروند. از ناراحتی‌های جدی‌شان، درد دست‌ها و ناتوانی ناشی از کهولت سن است که کمی وضعیت را برای ایشان سخت کرده است.

وی افزود: آخرین بار ایشان عید نوروز امسال، ساز (تار) دست گرفتند، اما نمی‌توانند بنوازند. البته هوشیاری ایشان سرجاست. آخرین باری که در منزل ساز نواختند، 5 سال پیش بود. 

شهناز، از برجسته‌ترین  نوازندگان تار و سه تار کشورمان در سال ۱۳۰۰ در اصفهان به دنیا آمد. تقریبا همه اعضای خانواده وی با موسیقی آشنایی داشتند و در رشته‌های مختلف هنر از جمله تار، سه‌تار، سنتور و کمانچه به مقام استادی رسیدند. پدرش «شعبان خان» علاقه وافری به موسیقی اصیل ایرانی داشت و علاوه بر تار که ساز اختصاصی او بود، سه‌تار و سنتور هم می‌نواخت. عموی او غلامرضا سارنج هم از نوازندگان کمانچه بود.

شهناز، از کودکی به موسیقی علاقه‌مند شد و نواختن تار را در نزد عبدالحسین شهنازی و برادر بزرگ خود حسین شهناز که به خوبی ساز می‌نواخت، آغاز کرد. پشتکار زیاد و استعداد شگرف جلیل به حدی بود که در سنین جوانی از نوازندگان خوب اصفهان شد.

وی در جوانی با مرحوم حسن کسایی (نوازنده سرشناس نی) آشنا شد که این آشنایی آغاز همکاری بلندمدت آن دو بود. جلیل شهناز از سال 1324، در تهران ساکن شد و با رادیو تهران شروع به کار کرد و در بسیاری از برنامه‌ها به عنوان تک‌نواز شرکت کرد.

جلیل شهناز با سفر به تهران و اقامت در این شهر کارمند افتخاری شهرداری شد. این زمان مصادف بود با پخش برنامه‌های تخصصی موسیقی از رادیو و تلویزیون که جلیل شهناز از تکنوازان بی بدیل این دوران بود.

این نوازنده تار در طول زندگی هنری خود با هنرمندان والای کشور چون فرامرز پایور، حبیب‌الله بدیعی، پرویز یاحقی، همایون خرم، علی تجویدی، منصور صارمی، رضا ورزنده، امیر ناصر افتتاح، جهانگیر ملک، اسدالله ملک، حسن کسایی، محمد موسوی، تاج اصفهانی، ادیب خوانساری، محمودی خوانساری، عبدالوهاب شهیدی، اکبر گلپایگانی، حسین خواجه امیری و محمدرضا شجریان همکاری داشته ‌است.

وی در دهه1360 همراه با فرامرز پایور (سنتور)، علی‌اصغر بهاری (کمانچه)، محمد اسماعیلی (تنبک) و محمد موسوی (نی)، «گروه اساتید» را تشکیل داد و با این گروه، مسافرت‌های متعددی به کشورهای اروپایی، آسیایی و آمریکا داشت.

شهناز در سال 1382 به عنوان چهره ماندگار هنر و موسیقی برگزیده شد. همچنین در 27 تیر سال 1383، مدرک درجه یک هنری (معادل دکترا) برای تجلیل از یک عمر فعالیت هنری به جلیل شهناز اهدا شد.

وی علاوه بر نواختن تار، که ساز اختصاصی اوست، با نواختن ویولن، سنتور و تمبک نیز آشنایی دارد. معروف است که او در شیوه نوازندگی می‌تواند با ساز خود علاوه بر نواختن، آواز هم بخواند.