حیدر مظفری در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، درباره محتوای کتاب «از ولادت تا بعثت» عنوان کرد: چهار ماه پیش از ولادت حضرت محمد(ص) «عبدالله» پدر رسول خدا از دنیا رفت. حضرت محمد(ص) تا سن شش سالگی از وجود مادرش بهره برد اما او هم از دنیا رفت و پس از ایشان عبدالمطلب، جد رسول‌الله، سرپرستی ایشان بر عهده گرفت. وی هم پس از دو سال رخت از دنیا بر بست و طبق وصیت عبدالمطلب، حضرت محمد(ص) نزد ابوطالب و فاطمه بنت اسد پرورش یافتند.

وی ادامه داد: حضرت رسول(ص) در سن 25 سالگی با حمایت ابوطالب برای تجارت به سوی کاروان تجاری حضرت خدیجه رفت و کاروان سالاری آن را برعهده گرفت. این تجارت زمینه ازدواج خاتم‌الانبیاء(ص) با حضرت خدیجه(س) را فراهم کرد و فصل نوینی را در زندگی آنان ورق زد. ازدواج رسول خدا(ص) با این بانوی بزرگ اسلام تنها بر اساس یک معیار یعنی «طهارت و پاکیزگی» صورت گرفت.

مولف حوزه دین با بیان این‌که حکمت‌ الهی و لطف خداوند در آن‌ عرصه زمانی به‌ گونه‌ای اقتضا کرد که جامعه بشری پس از گذشت بیش از 670 سال از رسالت حضرت مسیح(ع) بیشتر از این در انحطاط و سراشیبی در مسائل دینی قرار نگیرد، بلکه یک منجی و هدایتگری برای مردم از سوی خداوند به زمینی‌ها معرفی شود، گفت: خداوند مصلحتش را در این سرزمین و موقعیت قرار داد تا رسول‌الله(ص) در سن 40 سالگی دین جدیدی را به جهانیان معرفی کنند. در حقیقت، ایشان آخرین خشت از بنای رسالت را به عنوان خاتم‌النبیین بنا نهادند.

وی ادامه داد: شخصیت اجتماعی و سیاسی محمد مصطفی(ص) در شهر مدینه به گونه‌ای بود که همگان به ایشان اعتماد داشتند و حتی کسانی که نسبت به امانتداری و دین شناختی نداشتند، به امانتداری رسول خدا(ص) ایمان داشتند و از ایشان به عنوان محمد امین یاد می‌کردند. این اعتماد به امانتداری رسول خدا(ص) از سنین جوانی شروع شد و تا جایی ادامه داشت که مخالفان در صدر اسلام با رسالت محمد(ص) می‌جنگیدند اما نسبت به امانتداری ایشان شکی نداشتند. رسول خدا(ص) هم هنگام هجرت از مکه به مدینه به امیرالمومنین(ع) سفارش کردند تا میان اهالی مکه اعلام کنند امانت خود را به جای رسول‌الله(ص) از علی(ع) تحویل بگیرند.

این دین‌پژوه درباره دین حضرت محمد(ص) پیش از رسالت عنوان کرد: درباره دین و عبادت رسول خدا(ع) پیش از مبعوث شدن اخبار گوناگونی وجود دارد اما با توجه به منابع دینی و شیعی، مشخص شده است که پیامبر(ص) دین و روش مستقل از ادیان رایج در مکه را از طریق الهامات دریافت می‌کرده‌‌اند.
 
مظفری گفت: متاسفانه در منابع اهل سنت نسبت به نخستین روز مبعوث شدن پیامبر(ص) با اهانت و توهین یاد می‌شود. در منابع اهل سنت آمده است که هنگامی که پیامبر اسلام(ص) در غار حرا با وحی خداوند از سوی جبراییل به رسالت الهی مبعوث شد، با ترس و نگرانی به خانه آمد. اهل سنت این حالت را به جنون شبیه کرده‌اند و معتقدند در این زمان حضرت خدیجه(س) به دلداری حضرت محمد(ص) می‌پردازد و سپس او را در خانه تنها می‌گذارد و به سراغ پسرعموی خویش که از علمای بزرگ آن دوران بود، می‌رود و جریان را برایش بازگو می‌کند و از وی خبر رسالت محمدمصطفی(ص) را می‌شنود در حالی که پیامبر(ص) نخستین کسی است که خود بر رسالت خویش ایمان آورده و از آن مطلع است و ما شیعیان این بیان را که حالت جنون بر رسول خدا(ص) ایجاد شده یا حضرت خدیجه ایشان را نسبت به پیامبری‌شان آگاه کرده است، قبول نداریم.

نویسنده کتاب «بررسی تحولات تاریخی و اعتقادی امامت» با اشاره به این‌که خداوند متعال حضرت رسول(ص) را به عنوان حجت خویش بر زمین و مردم مبعوث کرد تا زمینی‌ها در روز قیامت دلیلی برای ضلالت و گمراهی خود نداشته باشند،‌ عنوان کرد: نخستین مومنان ایمان آورنده بر اساس شواهد تاریخی، حضرت خدیجه(س) و امیرالمومنین(ع) بوده‌اند. همچنین از حضرت خدیجه(س) گزارشی نقل شده است که پیامبر(ص) پس از دریافت وحی رسالت از سوی جبراییل، نور پیامبری در پیشانی‌اش قابل مشاهده بود.

محقق حوزه دین ادامه داد: سن حضرت علی(ع) هنگام ایمان آوردن به رسول خدا، در برخی گزارش‌های صدر اسلام به عنوان سن کودکی صغیر یاد شده است و برخی از اهالی سنت از این مساله به عنوان نقطه ضعف پیروان علی(ع) نام می‌برند اما ما شیعیان بر عملکرد این امام بزرگوار افتخار می‌کنیم و بر اساس آیات قرآن کریم معتقدیم حضرت عیسی(ع) و حضرت زکریا(ع) در همان روز نخست ولادت نوید پیامبری خویش را به ارمغان آوردند، از رسالت و کتاب الهی خود سخن گفتند. بنابراین، سن کم امیرالمومنین(ع) هیچ‌گونه منافاتی در پذیرش دین مبین اسلام ندارد.

وی با بیان این‌که پیامبر اسلام(ص) بارها فضیلت‌های امیر(ع) را در جامعه مطرح می‌کنند و یکی از این صفات را در نخستین فردی که به ایشان ایمان آورده است می‌دانست، گفت: هنگامی که محمد(ص) به پیامبری مبعوث شد، خاستگاه اجتماعی ویژه‌ای در عربستان حاکم بود، زیرا زندگی قبایلی از هر سو بر ساکنان شبه جزیره عربستان فشار می‌آورد و ساکنان ستمدیده و مستضعف را به ستوه آورده بود. بنابراین، عده زیادی به این دین گرویدند و عده‌ای از بردگان هم به طور مخفیانه در خانه اربابانشان به دین اسلام ایمان آورده‌ بودند.

مظفری اظهار کرد: در منابع شیعه گفته شده است که باید قبول کرد در زمان صدر اسلام نخستین علامت ایمان آوردگان به اسلام از جنبه اجتماعی و فرهنگی، انسان‌های مستضعف بودند که دست‌شان از اموال دنیا و روز و زر دنیوی کوتاه بود اما من معتقدم دین مبین اسلام برای همگان آورده شد، زیرا این دین جهانی الی‌الابد است. انسان فطرتاً به دنبال پرستیدن و توسل جستن است. در دوره رسالت نبی اکرم(ص) برخی به دلیل ترس از به خطر افتادن منافع خود با اسلام مقابله کردند، زیرا اغلب منافع خود را در کنار بت‌ها می‌دیدند. همچنین اکثر اهالی این منطقه به ویژه یهودیان به تعاملات رباوی در شهرهای مکه و مدینه مشغول بودند و این دین عدالت‌محور را در تضاد منافع مادی خود می‌دیدند.

وی ادامه داد: رسول خدا(ص) پس از رسالت خود با ترفندهای گوناگون و میدان‌های نبرد کفار عربستان مقابله کردند و توانستند این دین الهی را نه تنها در عربستان بلکه سایر به ممالک دنیا عرضه کنند. اینک مسلمان در انتظار ظهور جانشین به حق خاتم‌الانبیاء که در احادیث و روایات مختلف وعده داده شده است، هستند.

27 ماه رجب سالروز بعثت رسول‌الله مصادف با 17 خردادماه امسال است.