میل خسروگرد ـ نیشابور
رفته رفته به سبزوار نزدیک می‌شدند. بعد از ساعتی میل بزرگ خسروگرد نزدیک سبزوار دیده شد.
«به جز کاروانسراها و آب‌رسان‌ها و چاه‌خانه‌ها، ساختمان‌ها و تأسیسات دیگری در کنار شاهراه‌ها و حتی کوره‌راه‌های ایران کهن وجود داشت که مهم‌ترین آنها میل‌های راهنما، دیدگاه‌ها و گهواره‌هایِ دید، سهاره‌ها و جایگاه‌های راهداران و چاپارخانه‌ها می‌باشد».
«میل‌ها و ستون‌های بلند به امر بعضی از بزرگان در صحرای کویر بنا می‌شدند تا راه بیابان را نشان دهند و کاروان‌ها در صحرا راه گم نکنند. میل‌های راهنمایی در سراسر ایران زمین و بخصوص در بیابان و جنگل‌ها وجود دارد. از نام میل که می‌توان آن را به «میان راه» تعبیر کرد و نام ویژه آنها چون رادگان یا رادکان، اسکت لاجیم و یا قدمگاه به خوبی برمی‌آید که نخست این گونه بناها برای راهنمایی یا آسودن مسافران خسته ساخته شده».
و باز آدمی را به یاد این مطلب می‌اندازد که خداوند علایم و نشانه‌هایی مانند راه‌ها و میل‌ها و ستارگان و نهرها و ... را قرار داد تا مردم راه گم نکنند و هدایت یابند.
کاروانیان و زائران قبر امام رضا (ع) که به جنوب سبزوار رسیده بودند، برای رفع خستگی در بقعه‌ای فرود آمدند. «بنایی باشکوه که سطح آن نسبت به خیابان مرتفع‌تر بود. این محل در بیرون حصار و باروی شهر بود. گورستانی در کنار آن قرار داشت. این جا امامزاده شعیب بود و بنای آن دارای چهار ایوان کاشی‌کاری در چهار طرف می‌باشد».
صفحات 164 و 165/ پدر تیم 1/ رضا قدیر، مریم سادات/ نشر ارمگان/ چاپ اول/ سال 1392/ 440 صفحه/ 9800 تومان
یکشنبه ۱۹ خرداد ۱۳۹۲ - ۰۸:۰۰
نظر شما