به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، تاجبخش گفت: قبل از انقلاب پاتوق‌های ادبی کمتر بودند، اما در حال حاضر مردم در انجمن‌ها، دفاتر انتشارات و حتی حیاط خانه‌ها جلسات شعرخوانی و پاتوق‌های ادبی‌شان را تشکیل می‌دهند.
وی گفت: افرادی مثل من که خانه‌شان بیرون از شهر بود، کمتر می‌توانستند وارد پاتوق‌های ادبی شوند و ارتباط ادبی خودشان را صرفا با کتاب خواندن حفظ می‌کردند. من هم وقتی وارد شهر شدم علاقمند بودم که به پاتوق‌های ادبی سر بزنم و در آنها حضور داشته باشم. به کافه نادری می‌رفتم و افراد مختلفی را در آن‌جا می‌دیدم.
این شاعر افزود: بعضی وقت‌ها در انجمن ایران و پاکستان و انجمن ایران و آمریکا که در خیابان وزرا بود، پاتوق‌هایی برگزار می‌شد که من به این مکان‌ها می‌رفتم.
تاجبخش توضیح داد: قبل از انقلاب چون پاتوق‌ها برای شعر و ادب دوستان کمتر بودند، حضور یافتن در این جلسات دست نیافتنی و اثیری بود.
وی ادامه داد: در حال حاضر حتی در خانه‌ها هم جلسات شعر برگزار می‌شود. در مهرماه 1360 وقتی پسرم به جبهه رفت، من و چند خانواده دیگر که دلتنگ فرزندانشان بودند، هر یکشنبه جمع می‌شدیم و شعرخوانی می‌کردیم. این جلسات بدون آن که کسی مستقیما دعوت شود، بعد از 30 سال هنوز هم ادامه دارد و پیر و جوان و مرد و زن حضور دارند، حضار کتاب‌هایشان را می‌آوردند و برخی، آنها را می‌خرند.
غزل تاجبخش، شاعر و نويسنده، متولد ۱۳۲۱، بروجرد است. او كه فارغ‌التحصيل رشته مديريت بازرگاني است، از مهر ۱۳۶۰ به تشكيل انجمن ادبي غزل همت گمارد. «خانه ام‌ابيها»، رمان‌هاي «آدمك»، «دوست ناديده»، «بر بال‌هاي پرواز و مجموعه اشعار «مامون؛ غزل باران‌هاي سنگي» و «شبدرهاي چهار برگ» از آثار او هستند.
تاجبخش همچنين انتشار كتاب «قلم‌ها و سايه‌ها» را كه پژوهش و نگرشي در زندگي حضرت زهرا(س)است و نيز کتاب «زن، شعر و انديشه» را در كارنامه ادبی خود دارد.
چهارشنبه ۱۹ تیر ۱۳۹۲ - ۱۳:۲۹
نظر شما