به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، «تنهایی پرهیاهو» عنوان رمانی مطرح از بهومیل هرابال، نویسنده اهل چک، است که در سال 1976 میلادی توسط خود او منتشر شد. این اثر به زودی با ترجمه‌ای جدید در ایران به چاپ می‌رسد.
در این کتاب با تک‌گویی شخصیت اصلی داستان روبه‌رو هستیم و «هرابال»، نویسنده کتاب با زبان طنز مخاطب را در روزهای تنهایی «آقای هانتا» شریک می‌کند. آقای هانتا زندگی خود را در زیرزمینی مرطوب می‌گذراند و به خمیر کردن کتاب‌هایی مشغول است که از اداره سانسور به آن‌جا فرستاده می‌شوند. خواندن همین کتاب‌هاست که آقای هانتا را وارد دنیای جدیدی می‌کند.
«تنهایی پرهیاهو» داستان علاقه شدید شخصیت اصلی داستان به کتاب است. نویسنده از راوی اول شخص بهره گرفته و به مخاطب کمک می‌کند از زاویه دید آقای هانتا با دنیای پر از تنهایی وی آشنا شود. سراسر کتاب پر است از اشاره‌های هرابال به ممنوعیت‌ها و خفقان بخش فرهنگی که این نویسنده را در دوران فعالیتش به شدت آزار داده و «تنهایی پرهیاهو» واکنشی در برابر همین محدودیت‌هاست.
هانتا از زبانی استعاری و توصیفاتی سوررئال بهره می‌گیرد و خواننده داستان مدام با افکار و درونیات وی آشنا می‌شود. او داستان‌هایی را از گذشته خود بیرون می‌کشد و با آن‌ها سناریوهایی عجیب و غریب می‌سازد. عشق او به کتاب‌ها گویی پایانی ندارد و زندگی در میان کتاب به او سرمستی می‌بخشد. با این حال «تنهایی پرهیاهو» داستانی غم‌انگیز است و «آقای هانتا» به جرم اندیشیدن باید تنهایی فرسایشی را تحمل کند.
این کتاب در بین سال‌های 1974 تا 1976 نوشته شده اما به دلیل اینکه هرابال اجازه انتشار کتابی را در کشورش نداشت کتاب را به صورت مخفیانه منتشر کرد و بالاخره در سال 1989 میلادی کتاب برای نخستین بار در کشور چک به طور رسمی منتشر شد.
بهومیل هرابال در سال 1914 میلادی به دنیا آمد و سوم فوریه 1997 چشم از دنیا فرو بست. دوران تحصیل وی با جنگ جهانی دوم و اشغال کشورش به دست نازی‌ها همزمان شد و وی نتوانست به تحصیل ادامه دهد. رمان «نظارت دقیق قطارها» نیز یکی دیگر از آثار وی است که به تازگی منتشر شده و بخشی از تجربه شخصی هرابال را روایت می‌کند.
این کتاب در حدود 100 صفحه با ترجمه احسان لامع از سوی انتشارات نگاه منتشر می‌شود. «تنهایی پرهیاهو» را پیش از این پرویز دوایی به فارسی ترجمه کرده بود که تاکنون چندین بار از سوی انتشارات «کتاب روشن» بازچاپ شده است.
مجموعه شعر «من گورکن‌ها را صدا می‌زنم» سروده شاعرانی چون پل الوار، لویی آراگون و آندره برتون، «خورشید همچنان می‌دمد» از ارنست همینگوی، «زرباران» اثر دونالد بارتلمی و «مرگ خوش» آلبر کامو آثاری هستند که تاکنون با ترجمه لامع منتشر شده‌اند.
چهارشنبه ۲۶ تیر ۱۳۹۲ - ۱۱:۱۴
نظر شما