به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، دوائی در نامه‌هایش از ادبیات، فرهنگ، سینما و کتاب سخن می‌گوید و خاطرات شاد و غم‌انگیز کودکی و نوجوانی‌اش را در یکی از محله‌های قدیمی تهران در دهه 20 و 30 مرور می‌کند. وی همچنین مخاطب را به گشت‌وگذاری در اطراف اقامتگاه کنونی‌اش در پراگ دعوت می‌کند و به توصیف پراگ می‌پردازد.

در یکی از این نامه‌ها آمده است: «به راه قصر می‌رفتیم. یک تکه از راه را باید با قطار شهری طی می‌کردیم. در ایستگاه تا قبل از رسیدن قطار، یک درخت پرگل درست پشت سر او افتاده بود، درختی انبوه از گل‌های ارغوانی، و دور سر او و گیسوان طلای تیره‌اش را انگار قاب می‌گرفت. گفتم کاشکی عکس می‌گرفتیم. برگشت نگاه کرد و گفت دوربین که نداری. گفتم نه، ولی می‌شود خوب و سیر نگاه کرد و به ذهن سپرد. نگفتم برای وقتی که شما تنها از کنار این درخت بعدها و در فصل‌های آینده رد شدی، که این لحظه به یادت بیاید. نگفتم، ولی از نگاهم خواند که باز سایه آن اندوه بر چشم‌هایش گذر کرد...»

این نویسنده و مترجم ایرانی متولد ۱۳۱۴ تهران است و سال‌ها در پراگ زندگی کرده و هنوز در آن‌جا سکونت دارد. «بچه هالیوود» اثر رابرت پریش، «ذن در هنر نویسندگی» و مجموعه داستان «ماشین کلیمانجارو» نوشته ری برادبری، «جانی گیتار» از فیلیپ یردن، «تنهایی پرهیاهو» نوشته بهومیل هرابال و «سینما به روایت هوارد هاکس» اثر جوزف مک براید برخی  آثاری هستند که دوائی آن‌ها را ترجمه کرده است. وی تالیفاتی مانند «باغ»، «ایستگاه آبشار»، «امشب در سینما ستاره»، «بلوار دل‌های شکسته» و «بازگشت یکه‌سوار» نیز در پرونده کاری خود دارد. 

ابراهیم حقیقی طراح تصویر جلد این کتاب است. 

چاپ دوم «درخت ارغوان؛ نامه‌هایی از پراگ» اثر پرویز دوایی با شمارگان هزار نسخه، در 152 صفحه و به بهای 6 هزار و 500 تومان از سوی انتشارات جهان کتاب راهی کتابفروشی‌ها شده است. نخستین چاپ این اثر اردیبهشت ماه سال جاری(1392) منتشر شده بود.