فرهنگ بخشش و مدارا
بخشش و مدارا نقش مهمی در ارتقای فرهنگ شهروندی دارد. شاید بتوان گفت آنچه باعث تمایز شهرنشینی و شهروندی می‌شود همین فرهنگ است. بسیاری از بداخلاقی‌هایی که ناخواسته در شهر می‌بینیم حاصل نبود گذشت و تحمل رفتارهای یکدیگر است. شاید بتوان گفت بخش عمده تصادفات رانندگی و ترافیک‌های طولانی، نزاع‌ها و درگیری‌ها، پرخاش و عصبانیت‌ها، افسردگی‌ها و خستگی‌ها با قدری بردباری و مهربانی هیچ‌گاه به وقوع نمی‌پیوندد. وقتی حوصله ایستادن پشت چراغ قرمز را نداریم، حاضر نیستیم از حق تقدممان در عبور از خیابان بگذریم. برای گرفتن راه از خودروی مقابل مدام بوق می‌زنیم و نور مستقیم چراغ خودرویمان را در چشم راننده مقابل می‌اندازیم. برای اینکه مجبور نباشیم پیش پای شهروندی سالمند یا بانویی که فرزندی در آغوش دارد از صندلی اتوبوس یا مترو برخیزیم خودمان را مشغول خواندن روزنامه یا سرگرم صحبت با فرد کناری‌مان می‌کنیم و به قول معروف «خودمان را به آن راه می‌زنیم». وقتی در صف خریدهای روزانه می‌ایستیم و حاضر نیستیم به هیچ قیمتی از حقمان بگذریم، وقتی گذشتن از خطای دیگران برایمان کار سختی است و با بخشش میانه‌ای نداریم، بداخلاقی جزئی از منش و رویه زندگی‌مان می‌شود.
صفحه 102 و 103/ رؤیای لطیف شهر من؛ یادداشت‌های یک شهردار/ مجتبی یزدانی/ انتشارات تیسا/ چاپ اول/ سال 1392/ 171 صفحه/ 7000 تومان
شنبه ۱۹ مرداد ۱۳۹۲ - ۱۴:۰۰
نظر شما