گروه روششناسی و تاریخنگاری پژوهشکده تاریخ اسلام، نشست هرمنوتیک و تاریخ را شنبه 26 مرداد برگزار میکند.-
بر پایه این گزارش، موضوع دانش هرمنوتیک در اصل، فهم متن کتاب مقدس نزد مومنان به آن است و با شکلگیری مسیحیت این دانش به فهم مفاد کتاب مقدس اختصاص یافت و در عصر جدید بود که فهم هر متنی خواه کتاب مقدس، خواه شعر یک شاعر، موضوع دانش هرمنوتیک واقع شد.
بر این اساس، دانش هرمنوتیک در پی فهم موضوعات و رفتارهای انسانی و بهطور کلی فرهنگ است، البته فرهنگ نیز بر پایه زبان شکل گرفته است، زبانی که واژهها تنها یکی از روشهای انتقال آن هستند. بنابراین، میتوان هرمنوتیک را تلاشی برای رمزگشایی از زبان به عنوان پایه فرهنگ دانست. البته تأویلگرایان انتقادات جدی به دانش تاریخ و موضوعات فلسفه علم تاریخ از جمله عینیت، علّیت، حقیقت و واقعیت تاریخی وارد کردهاند.
اصل اساسی در دیدگاه تأویلگرایان «اصل بنیادین انحلال موضوع در تاریخ» است؛ پل ریکور معتقد بود: «گذشته به منزله آنچه به واقع روی داده است، بیرون از دسترس مورخ است».
در دیدگاه تأویلگرایان، حقیقت تاریخی برگزیده، بیان و ساخته میشود؛ رویدادها هیچ شکلی در خود ندارند، اتفاقاتی افتادهاند، اتفاقاتی خام و بیشکل که بعدها کسانی پیدا شدهاند و این اتفاقها را سر هم کردهاند و به هر حال داستان را راوی تاریخ میسازد، با این وصف مبنای بسیاری از مباحث و نظریات هرمنوتیکی تاریخ همین اصل است و میزان درستی این نظریات به میزان درستی و اثباتپذیری این اصل بستگی دارد.
طبق اصل انحلال موضوع در تاریخ، از آنجا که رویدادهای گذشته بشر در حکم موضوع دانش تاریخاند و اکنون این رویدادها، به صورت عینی و مستقیم در دسترس تاریخنگار قرار ندارد، موضوع تاریخ در گذر زمان منحل شده است، چرا که هر حادثهای در یک ظرف زمانی خاص روی میدهد و پس از سپری شدن آن زمان خاص، مظروف (حادثه تاریخی) نیز به همراه ظرف خود سپری میشود که بدینسان در واقع دانش تاریخ تنها دانشی است که «موضوع» ندارد. این اصل، هسته مرکزی دیدگاه هرمنوتیکی تاریخ است.
این نشست شنبه(26 مرداد ماه سال جاری)، از ساعت 17 تا 19 در محل پژوهشکده تاریخ اسلام واقع در خیابان توانیر، خیابان برادران، خیابان رستگاران، کوچه شهروز، پلاک 9 برگزار خواهد شد.
نظر شما