مجاز در قرآن 

مجاز و امکان تحقق آن در قرآن یکی از مسائل مهم در ذیل مباحث مربوط به زبان قرآن است. برخی از این لحاظ، فرق فارقی میان قرآن و سایر متون ننهاده و وجود مجاز در قرآن را بسان سایر متون، مجاز شمرده‌اند. برخی دیگر نیز آن را از بدعت‌های متأخران محسوب کرده و ساحت قرآن را از چنین اموری مبرّا دانسته‌اند و اساساً منکر وجود مجاز در زبان شده‌‌اند. از این رو شاید بتوان گفت که بیشتر مخالفت‌ها از سوی دو گروه به وقوع پیوسته است:
گروه اول را برخی از عرفای اهل شهود تشکیل می‌دهند. بحث این گروه عمدتاً معطوف به مسئله اسما و صفات الهی است. از دیدگاه آنان، مجاز یک ضرورت کلامی است که در صورت عدم دست‌رسی به حقیقت به آن دست می‌یازند. ابن عربی از زمره این گروه است. او در جای جای کتاب فتوحات مکیه، مجاز در قرآن بلکه در لغت را از منظر اهل تحقیق، نفی می‌کند چرا که معتقد است به دلیل قابلیت حمل صفات عالیه الهی بر معانی حقیقی، حمل آن‌ها بر معانی مجازی خالی از وجاهت می‌باشد.

صفحه 146/ تفسیر قرآن و هرمنوتیک کلاسیک/ علیرضا آزاد/ انتشارات موسسه بوستان کتاب/ چاپ اول/ سال 1391/ 344 صفحه/ 10000 تومان