به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، امروز، 22 مهر، سالروز تولد جواد مجابي، نويسنده، شاعر، نقاش، روزنامه‌نگار و طنزپرداز است.

وی به این بهانه درباره انتشار نخستين آثارش در حوزه ادبيات گفت: نثري از داستان «بيژن و منيژه فردوسي»، نخستين مطلب رسمي‌ام بود كه در پانزده - شانزده سالگي نوشتم و در همان سال‌ها از سوي نشريه «صداي قزوين» به دكه‌ها رسيد. پس از آن كتاب «فصلي براي تو» را در سال 1344 منتشر کردم. در مجموع هفت یا هشت كتاب تا سال 1357 از من روانه بازار كتاب شد. بعد از انقلاب نيز نزديك به 50 اثر در اين حوزه دارم كه تعدادي از آن‌ها تا اين لحظه از اقبال انتشار بهره‌مند نبوده است. 

اين نويسنده و پژوهشگر با بيان اين‌كه 23 كتاب در زمينه شعر دارد كه تنها نيمي از آن‌ها منتشر شده است، ادامه داد: در اين سال‌ها  10 رمان نوشته‌ام كه آخرين رمان با نام «در طويله دنيا» را سال پيش به پایان رساندم. 

مجابي درباره سال‌هاي فعاليتش در اين حوزه و آثاري كه ارايه داده ‌است، گفت: به اعتقاد من، كساني كه مي‌نويسند و اين مسير را ادامه مي‌دهند، به مدت عمرشان ناگزير به نوشتن هستند. شايد در آغاز نوشتن کارشان تنها به عنوان یک فعاليت ديده شود، اما پس از مدتي، عادت ذهنشان می‌شود و كار ديگري جز آن انجام نمي‌دهند. حتي اگر جز اين رفتار كنند، بيمار مي‌شوند. 

اين نقاش و مترجم افزود: به اعتقاد من هنرمنداني كه حرفه‌اي هنر را دنبال مي‌كنند، افرادي هستند كه خودشان هنر را انتخاب نمي‌كنند بلكه به‌وسيله هنر انتخاب مي‌شوند. تصور اين‌كه حافظ با اراده خود شعر را انتخاب كرده ممكن نيست؛ چرا که حافظ به‌وسيله هنر انتخاب شده است. 

نويسنده كتاب‌هاي «از دل به كاغذ»، «قصه روشن» و «كتيبه و ايوب» ادامه داد: من در هر وضعی، از زندگي لذت مي‌برم و معتقدم كه دنيا بزرگتر و عمر انسان كوتاه‎‌تر از آن است كه با غم و اندوه سپري شود. اما درباره موضوع نوشتن بايد بگويم كه همواره از نوشتن راضي‌ام و جز اين، كار ديگري انجام نمي‌دهم، زيرا نوشتن براي من بسيار جذاب و لذت‌بخش است و موجب رضايت باطني‌ام مي‌شود. البته اين رضايت باطني زماني با انتشار آثارم كامل خواهد شد. 

وي درباره تازه‌ترين كتابي كه به زودي از اين نويسنده و شاعر روانه بازار كتاب خواهد شد، توضيح داد: در چند روز گذشته باخبر شدم كه مجموعه گزيده‌هاي شعرم با نام «عاشقانه‌هاي جواد مجابي» مجوز انتشار را دريافت كرده و در حاضر نيز مشغول بازبيني آن هستم تا  يكي دو ماه آينده از سوي انتشارات هيرمند روانه بازار كتاب ‌شود. 

مجابي متولد مهر سال 1318 از قزوين است. وي نويسنده، شاعر، نقاش، روزنامه‌نگار و طنزپرداز است كه از او آثار متعددي در اين حوزه‌ها به چاپ رسيده است.

این نویسنده كه فارغ‌التحصيل رشته حقوق در مقطع كارشناسي و اقتصاد در مقطع دكتري از دانشگاه تهران است، 19 سال كارمند دادگستري و پس از آن كارشناس فرهنگي وزارت فرهنگ و هنر بوده است. 

فعاليت عمده مجابي در این سال‌ها، علاوه بر انتشار مجموعه‌هاي شعر و داستان و رمان، تحقیق و پژوهش درباره نوپردازان هنرهای تجسمی ایران است كه حاصل آن، مجموعه‌اي افزون بر 6 جلد با موضوع تاریخ تحلیلی زندگی و آثار نقاشان و مجسمه سازان در پنجاه سال اخیر است. 

وي همچنین پژوهش مفصلی در زمینه تاریخ طنز در متون ادبی ایران را در دست دارد که سیر شوخی‌های ادبی را در کتاب‌های نظم و نثر ایران طی هزار و اندی سال بر پایه تحولات اجتماعی ترسیم کرده است.

كتاب‌هاي «من و ايوب و غروب»، «كتيبه»، «ديوساران»،‌«از دل به كاغذ»، «قصه روشن» و «كتيبه و ايوب» در حوزه داستان كوتاه، «شهر بندان»، «شب ملخ»، «موميايي»، «فردوس مشرقي»، «عبور از باغ قرمز»، «برج‌هاي خاموش»،‌ »لطفا درب را ببنديد»، «باغ گمشده» و «يكي و آن ديگري» در حوزه رمان و «شبح سدوم»، «روزگار عقل سرخ» از آثار اين نويسنده هستند. 

«شباهت‌های ناگزیر»، «فلزکاری در ایران»، «طنز ادبی ایران»،‌ »متن پیشگامان نقاشی نوین ایران»،‌ »تاریخ تحلیلی»،‌ »مقدمه نقاشی‌های حجت الله شکیبا»، «مقدمه یادسبز»، «مقدمه ایران سرزمین مهر»، «مقدمه نقاشی علی اکبر صادقی»، «مقدمه نقاشی پروانه اعتمادی»، «مقدمه نقاشی علیرضا اسپهبد»،‌ «مقدمه شیرزن‌ها و خورشید خانم ژازه»، «مقدمه مینیاتورهای سیاه»،‌ »مقدمه آثار پرویز تناولی»، «مقدمه آثار ژازه طباطبایی»،‌ »مقدمه آثار پرویز کلانتری»، «مقدمه آثار علی اکبر صفايیان» و «تدوین کتاب بهجت صدر» از آثار پژوهشي مجابي هستند.

از ديگر آثار مجابي مي‌توان به نام‌هاي «چندنمايشنامه» در حوزه نمايشنامه، فيلم‌نامه «ديوانگان بر ساحل»، سفرنامه «اي قوم به حج رفته»، «شناخت‌نامه احمد شاملو»، «شناخت‌نامه ساعدي»، «سخن در حلقه زنجير»، «سايه دست» و «آينه بامداد» در حوزه مقاله و مجموعه شعرهاي «فصلي براي تو»، «زوبيني بر قلب پاييز»،‌«پرواز در مه»، «بر بام بم»،‌ »سفرهاي ملاح رويا»، «پوپكانه»،‌ »شعرهاي من و پوپك»، «دري به شادخويي»، «سال‌هاي شاعرانه» و «شعر بلند تامل» اشاره كرد.