به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از نیویورکر، مارگارت آتوود از نویسندگان صاحب نام و برجسته جهان در پاسخ به سوال این نشریه درباره جایگاه داستان‌های کوتاه آلیس مونرو که به عنوان برنده جایزه ادبی نوبل 2013 از سوی آکادمی نوبل انتخاب شد، چنین پاسخ داده است:

در مقدمه‌ای بر «مجموعه داستان‌های» او چنین نوشتم:
از طریق داستان‌های مونرو، هورون کانتی سووستو به یوکناپاتافا کانتی فاکنر پیوست و به عنوان برشی از یک سرزمین به افسانه‌ای بدل شد که نویسنده‌اش آن را گرامی داشته است، گرچه از هر دو وجه، گرامی داشته شدن، واژه دقیقی برای آن نیست. کالبد شکافی کردن نیز گرچه زیادی بالینی به نظر می رسد، اما شاید واژه مناسب‌تری برای کاری باشد که مونرو انجام داده است. ترکیب موشکافی وسواسی، حفاری‌های باستان‌شناسانه، غوطه خوردن در لایه های ناخوشایند و پلشت طبیعت بشری، بیان کردن رازهای شخصی، وجود حس نوستالژی برای فلاکتی از بین رفته و بازگشت به کمال و تنوع زندگی، جمیع کاری است که او انجام داده است.

آتوود در ادامه می نویسد: آلیس و من از سال 1969 که او مجموعه داستان «رقص با سایه‌های شاد» را منتشر کرد و من مجموعه شعرهایم را با عنوان «بازی دوار» به بازار فرستادم، با هم دوست بوده‌ایم و من در دیداری که از منطقه ویکتوریا داشتم، یک شب را در خانه او گذراندم. کانادایی‌های زیادی آن زمان مطالعه را با خواندن داستان کوتاه آغاز کردند زیرا در آن زمان و در دهه شصت، رمان به سختی منتشر می‌شد. هر دو ما کارمان را با حضور در برنامه رادیویی سی.بی.سی با عنوان «گلچین» که رابرت ویور مسئولش بود، شروع کردیم.

مونرو سخن خود را چنین به پایان می‌برد: کانادایی‌ها هیجان زده خواهند شد، آلیس شگفت‌زده خواهد شد و بعد - زمانی که او از گنجه لباس‌هایش که احتمالا در آنجا پنهان شده، بیرون بیاید- همه با هم جشن می‌گیریم. 

مارگارت آتوود نویسنده، شاعر، مقاله نویس و نویسنده داستان کودک، جایزه بوکر را در کارنامه‌اش دارد.