به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، کتاب «روزنامه‌نگاری مشارکتی» در هشت فصل تنظیم شده و با مباحث مقدمه‌ای بر روزنامه‌نگاری مشارکتی، زمینه‌های فرهنگی آن، رسانه‌های مشارکتی، قوانین مشارکت، چگونگی شکل‌گیری روزنامه‌نگاری مشارکتی، مزایای بالقوه این نوع روزنامه‌نگاری، رسانه‌ها چگونه می‌توانند پاسخگو باشند و رسانه‌های خبری این را می‌فهمند به تشریح و تبیین روزنامه‌نگاری مشارکتی پرداخته‌است.

در فصل نخست با عنوان مقدمه‌ای بر روزنامه‌نگاری مشارکتی تعریفی از این نوع روزنامه‌نگاری ارایه شده‌است: «روزنامه‌نگاری مشارکتی عبارت از عمل یک شهروند یا گروهی از شهروندان که نقش فعالی در فرایند جمع‌آوری، گزارشگری، تجزیه و تحلیل و پخش و انتشار اخبار و اطلاعات ایفا می‌کنند. هدف از این مشارکت، ارایه طیف گسترده‌ای از اطلاعات مستقل، قابل اتکاء صحیح و مرتبط است که یک دمکراسی به آن نیاز دارد.» 

موضوع شبکه‌های اجتماعی، مصرف کننده به عنوان نو آور، عصر پسا اطلاعات و قدرت شبکه‌ها، فصل دوم کتاب (زمینه‌های فرهنگی: فراتر از انفجار روزنامه‌نگاری مشارکتی) را شرح می‌دهند. همچنین، چگونگی شکل‌گیری روزنامه‌نگاری مشارکتی با شرح وبلاگ‌ها، انتشار مبتنی بر همکاری گروهی، محتوای تولید شده توسط کاربران و پیوند ایکس ام ال مطالب فصل سوم کتاب را تشکیل می‌دهد.

«فراوانی و گسترش جوامع مجازی و محیط‌های مبتنی بر همکاری این فرصت را برای هر کس پیش می‌آورد تا هر نقشی را در فرایند روزنامه نگاری ایفاء کند.» این مطالب مربوط به فصل چهارم (قوانین مشارکت)است که در گام نخست از چرایی مشارکت و سپس درباره قوانین حاکم بر مشارکت در فضای سایبری سخن می‌گوید. اگر بخواهیم شواهدی برای رسانه‌ها و روزنامه‌نگاری مشارکتی بیاوریم، باید به دمکراتیک شدن رسانه‌ها، چالش‌هایی برای سلطه رسانه‌ای و پیدایش کارشناسان و ناظران جدید اشاره کنیم که در فصل پنجم به آن پرداخته شده‌است.

از مزایای بالقوه روزنامه‌نگاری مشارکتی، می‌توان افزایش اعتماد به رسانه‌ها، مسوولیت مشترک در اطلاع‌رسانی و دمکراسی، تجربه‌های به یادماندنی و نسل بعدی مصرف‌کنندگان خبر را نام برد که شرح این مطالب در فصل ششم کتاب بیان شده‌است. 

چگونگی پاسخگویی به رسانه‌ها در فصل هفتم پاسخ داده شده‌است. در این بخش آمده‌است: «سازمان‌های رسانه‌ای اگر امیدوارند که به صورت منابعی غیر قابل جایگزین برای خوانندگان و بینندگان خود باقی می‌مانند، لازم است که برخی  ایده‌های اساسی خود را درباره روزنامه‌نگاری، سازمان و نقش مخاطب مورد بازاندیشی قرار دهند.»

در فصل پایانی کتاب «روزنامه‌نگاری مشارکتی» با عنوان آینده این‌جاست، آیا سازمان‌های رسانه‌ای خبری این را می‌فهمند؟ به این سوال چنین پاسخ داده شده‌است که از این پس، دیگر اخبار به ما تعلق ندارد. شغل ما این است که با مخاطبان مختلف ارتباط برقرار کنیم و بتوانیم این تعامل و پیوند را میان مخاطبان مختلف نیز به وجود بیاوریم.

کتاب «روزنامه‌نگاری مشارکتی» تالیف «شاین بومن» و «گریس ویلیس» با ترجمه محمود سلطان‌آبادی در 208 صفحه با شمارگان یکهزار و 100 نسخه و قیمت 11 هزار و 500 تومان از سوی انتشارات علم منتشر شده‌است.