به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، شیرین بیانی، استاد تاریخ سخنانش را با خواندن بیتی از حافظ آغاز کرد و گفت: «کس چو حافظ نگشاد از رخ اندیشه نقاب/ تا سر زلف سخن را به قلم شانه زدند»، این بیت حافظ وصف حال استاد ارجمندی است که دو سوم عمر خود را در حوزه تاریخ و جغرافیا که پیوندی ناگسستنی دارند، گذراند. هر شخصیت تاریخی فرزند زمان و مکان خاص خودش است و اگر از این ظرف خارج شود، دیگر آن شخصیت را نخواهد داشت. زمان و مکان، لازم و ملزوم یکدیگرند و نباید آن‌ها را بدون هم ارزیابی کرد. 

وی افزود: ستوده با واقع‌گرایی و درایتی که دارد جاده‌های ایران را گام‌به‌گام، شهر به شهر و روستا به روستا طی کرد و در آن‌ها به تعمق پرداخت و تاریخ را در دل جغرافیا یا واقعه را در دل مکان خود کاوید. آثار ارزشمند خویش را عرضه کرد تا ما با آسودگی در گوشه‌ای بنشینیم و از حاصل کارهای وی در پژوهش استفاده کنیم. ستوده، دیده‌ها، شنیده‌ها و برگرفته‌هایش را گرد آورد و در اختیار پژوهشگران قرار داد و هنوز نیز آهسته و پیوسته در همین راه گام برمی‌دارد. وی در گوشه‌ای امن و دور از قیل و قال زمانه همچنان به کار ادامه می‌دهد.

باستانی‌پاریزی نیز در این مراسم با خواندن بیتی از ملاهادی سبزواری با مضمون «نه در اختر حرکت بود نه در چرخ سکون/ گر نبودی به زمین خاک نشینانی چند» اظهار کرد: دانشجویانی که چند ماه برای برگزاری این مجلس نکوداشت تلاش کردند، کار ارزشمندی را به سرانجام رساندند و این‌‌ها مصداق خاک‌نشینانی هستند که خود روزی از بزرگان این سرزمین خواهند شد. در این ماه دو نکوداشت یک‌صد سالگی در دانشگاه تهران برپا شد؛ نخست پروفسور فضل‌الله رضا و اکنون منوچهر ستوده.

این استاد پیشکسوت تاریخ افزود: ستوده در آغاز استاد دانشکده الهیات بود و پس از آن به این‌جا آمد و جغرافیای انسانی تدریس کرد. جغرافیا و تاریخ خواهر و برادر دو قلو هستند و آن‌ها را به اشتباه از یکدیگر جدا کردند. حوادث تاریخ در بستر جغرافیا رخ می‌دهد. در حوزه جغرافیا، استاد سحاب آثار ارزشمندی تولید کرد. منوچهر ستوده و ایرج افشار نیز در سفرهای بسیاری با یکدیگر همسفر بودند و منطقه‌های بسیاری از ایران را پیاده طی کردند.

وی در ادامه گفت: ستوده هنگامی که جغرافیای انسانی درس می‌داد، تلاش کرد تمام ایران را ببیند و آن‌چه در نظرش می‌آید، بنویسد و عکس و یادداشت تهیه کند. به یاد دارم روزی در کلاس استاد فروزانفر، ‌ستوده و ایرج افشار دیر رسیدند، فروزانفر از آن‌ها پرسید کجا بودید؟ و آن‌ها در جواب گفتند که پیاده به مازندران رفته بودیم و برگشتیم. فروزانفر در جواب به آن‌ها گفت: «آفرین، کار بزرگی می‌کنید، روی قاطرهای امامزاده داوود(ع) را سفید کرده‌اید.» 

دیگر سخنران این مراسم مظاهر مصفا، استاد پیشکسوت ادبیات، شاعر و مصحح بود که در این مراسم با خواندن سروده‌ای از اشعارش، آن را به منوچهر ستوده تقدیم کرد.
 
«نکوداشت مقام علمی استاد منوچهر ستوده (در صدمین سال زندگانی استاد)»، جغرافیدان و پژوهشگر ایرانشناس به‌مناسبت یک‌صد سالگی وی با حضور محمدابراهیم باستانی‌پاریزی، شیرین بیانی، مظاهر مصفا و دیگر استادان و پیشکسوتان فرهنگ، تاریخ و ادبیات، همچنین منوچهر ستوده سه‌شنبه (19 آذرماه) در تالار فردوسی دانشگاه تهران برگزار شد. این مراسم همراه با اجرای تکنوازی تار، ویولن و همنوازی بود. در این برنامه از سوی مرکز دایره‌المعارف بزرگ اسلامی، سازمان نقشه‌برداری کشور، محمدرضا سحاب، مدیر انتشارات سحاب و دیگر افراد حاضر در نشست لوح‌ها و هدایایی به استاد ستوده اهدا شد.