به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، یکی از این عالمان، آیت‏ الله میرزا احمد كفایی نام دارد.

آیت‏ الله میرزا احمد كفایی فرزند آخوند ملا محمدكاظم خراسانی، در نجف اشرف دیده به جهان گشود و پس از تحصیل مقدمات و سطوح عالیه، از محضر پدر ارجمندش، آخوند خراسانی و دیگر بزرگان حوزه علمیه نجف بهره‏مند شد.

وی پس از فوت پدرش به مشهد مقدس عزیمت کرد و در مسجد گوهرشاد به تدریس خارج فقه و اصول اشتغال ورزید. این عالم ربانی سرانجام ششم دی ماه 1350 هجری شمسی برابر با هشتم ذیقعده 1391 قمری بدرود حیات گفت و در آستان مقدس رضوی مدفون شد.
کتاب «حاشیه بر كفایةُالاصول» اثری است که از این عالم برجای مانده است.

عالم نحو و حدیث قلم بر زمین گذاشت
ابومحمد، عبدالله بن جعفر بن محمد ابن‏دُرستویه، نحوی بزرگ، لغوی و ادیب، سال 258 هجری قمری در بغداد متولد شد. وی در علم حدیث نیز دست داشت و در نحو از «علی بن عیسی رمانی» و «مُبرّد» و «ابن جِنّی» پیروی می‏كرد.
از آثار وی می‏توان كتاب «الارشاد»، «الكتّاب»، «اخبارالنحویین» و «معانی شعر» را نام برد. ابن درستویه در 88 سالگی در بغداد درگذشت.

وداع صاحب «المُحیط» با جهان
«ابوالقاسم اسماعیل بن عُبّاد» فرزند عباس معروف به «صاحب‌بن عُبّاد» سال 326 هجری قمری در اصفهان به دنیا آمد. پدر و اجداد او از بزرگان و سرشناسان اصفهان بودند و مرتبه‏ وزارت داشتند. وی پس از فراگیری مقدمات در اصفهان، راهی ری شد و در محضر ابن عمید، وزیر دانشمند و شهیر آل‌بویه درس آموخت. وقتی كه ابن عمید توانایى اسماعیل را در انشای متون ادبی دید، او را به دبیری و نویسندگی حاكم اصفهان انتخاب كرد و پس از 13 سال به وزارت رسید. او شیعی مذهب بود و در ترویج تشیع تلاش كرد. «صاحب» تا آخرین لحظات عمر از علم اندوزی غافل نشد و دانش گستری را سرلوحه‏ خویش قرار داد.
آثار و تالیفات فراوانی از وی به جا مانده است كه بیانگر احاطه‏ او بر علوم زمان است. «صاحب» در فن نویسندگی و كتابت نیز مهارت داشت و در این زمینه دارای سبك و روش بود. وی که  اواخر عمر با وجود بیماری، از امور كشور مطلع بود، سرانجام مشتاقانه به لقای پروردگار رسید و در 59 سالگی جان به جان آفرین تسلیم كرد.
پیكر آن عالم فرزانه در میان حزن و اندوه دوستداران در اصفهان به خاك سپرده شد. معروف‏ترین اثر صاحب بن عباد «المُحیط» نام دارد كه در باب لغت و در هفت جلد گردآوری شده است. همچنین كتاب‌های «امامت»، «الانوار» و «الاعیاد» از آثار او محسوب می‌شوند.