به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از افه، در این مراسم که در شهر موگر ایالت آندلس اسپانیا برگزار شد، صدها الاغ به یاد شخصیت تاریخی «پلاترو» در کتاب «پلاترو و من» از خوآن رامون خیمنس ، در خیابان های این شهر گردانده شدند. این مراسم پس از روخوانی اشعاری از این شاعر ، از«خانه موزه» که محل نگهداری آثار خیمنس است آغاز شده و تا رسیدن به مرکز شهر ادامه داشت.

شهروندان موگری این مراسم را هر سال در آستانه عید کریسمس برای بزرگداشت بزرگترین شاعر کشورشان که برنده جایزه نوبل شد، برگزار می کنند و از آن با عنوان «خر بزرگ کریسمس» یاد می کنند.

خوآن رامون خیمنس در 24 دسامبر سال 1881 در موگر آندلس متولد شد.وی در سال 1896 برای یادگیری نقاشی عازم سویا شد و نخستین نوشته هایش را به نثر و شعر در این شهر نوشت. پس از آن شروع به همکاری با روزنامه های سویا و اوئلوا کرد و به تشویق پدرش به تحصیل در رشته حقوق در دانشگاه سویا پرداخت ولی در سال 1899 آن را رها و برای چاپ دو کتاب اولش با نام های «نینف ها» و «ارواح بنفش رنگ» به مادرید نقل مکان کرد.

در همین سال ها بود که وی با دختری به نام «بلانکا هرناندز» آشنا شد.کسی که خیمنس در اشعارش از وی با عنوان «یار سپید» بسیار سخن گفته است.(«بلانکا» در زبان اسپانیایی به معنای سفید است). او به دلیل مشکلات مالی مجبور شد در سال 1905 به شهر کوچک محل تولدش بازگردد. این دوره اوج شکوفایی ادبی خیمنس بود و او توانست 19 کتاب را در این دوره منتشر کند. از جمله کتاب های «اشعار جادویی درد و رنج» در سال 1909، «کوچک ترین هنر» در سال 1909، «اشعار غیر شخصی» در سال 1911، «کتاب های عشق» در سال 1912، «قلب به دست» در سال 1912و «سکوت طلایی» در سال 1913.

وی همچنین در این مدت کتاب «سرود جمال معنوی» از «پرسی شلی» نویسنده بریتانیایی و «زندگی بتهوون» از «رومن رولان» نویسنده فرانسوی را به اسپانیایی ترجمه کرد.

از سال 1920 تا 1935 ، خیمنس نوشته ها و اشعارش را در مجلات و روزنامه های اسپانیا چاپ می کرد و در طول جنگ داخلی اسپانیا نیز به حمایت از جناح جمهوری خواهان پرداخت. در سال 1942 این شاعر عاشق پیشه همراه همسرش زنوبیا به واشنگتن نقل مکان کرد و تا سال 1946 به تدریس در دانشگاه مریلند پرداخت و سال 1948 به آرژانتین و اوروگوئه و پس از آن برای تدریس در دانشگاه پوئرتو ریکو راهی این کشور شد.

سرانجام در سال 1956، آکادمی سوئد نام وی را به عنوان برنده جایزه نوبل ادبیات برای کتاب «پلاترو و من» اعلام کرد ولی متاسفانه سه روز پس از این خبر، همسر خیمنس درگذشت. این رخداد تاثیر عمیقی بر این شاعر گذاشت و به همین دلیل نتوانست در مراسم اعطای این جایزه بزرگ شرکت کند. خائیمه بتینز ، رییس دانشگاه پوئرتو ریکو از جانب وی جایزه را دریافت کرد.

خیمنس دو سال پس از همسرش و در همان درمانگاهی که وی درگذشته بود، بدرود حیات گفت.

از دیگر آثار ارزشمند این شاعر پرآوازه می توان به کتاب های «زیبایی» در سال 1923، «آوای دوبیتی های من» در سال 1945، «سنگ و آسمان» در سال 1919 ، «یادداشت های روزانه شاعری نو خانمان» در سال 1917،«باغ های دوردست» در سال 1905» ،«حیوان درون» در سال 1949 ،«مرثیه های ناب» در سال 1908و «انزوای پر طنین» در سال 1911 اشاره کرد.یکی از برجسته ترین خدمات وی به شعر مدرن نظریه «شعر ناب» بود و اصلی ترین علت مطرح بودنش کتاب «پلاترو و من» بود.مجموعه اشعار این شاعر در سال 1963 توسط «الیوس روچ» به انگلیسی ترجمه شد و دانشگاه مریلند نیز به سبب قدردانی از زحمات وی در این دانشگاه، یک ساختمان را در این دانشگاه به نام خوان رامون خیمنس نامگذاری کرده است.