به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، محمودی گفت: مردم در انتخابات نشان دادند که از این گونه نگاه‌ها فاصه گرفته‌اند و آن‌ها را نمی‌پسندند. تضعیف خانه شاعران به سود هیچ کس نیست و به ضرر ادبیات این مرز و بوم است.

این شاعر گفت: اتهام زدن به شاعرانی چون ساعد باقری که برای چند نسل در ایران شعر و شاعری کرده است و همچنین افشین علاء که کمتر جوانی از نسل امروز را سراغ داریم که شعرهای او را در کودکی نخوانده باشد، به سود هیچ گروه و جناحی نیست.

وی افزود: همچنین به کار بردن بیانی توهین‌آمیز درباره خانم فاطمه راکعی، که در این سال‌ها فقط برای ارتقای جامعه شعری زحمت کشیده است، سبب دامن زدن به اختلافات در حوزه شعر می‌شود. برای من این پرسش مطرح است در محلی که محسن مؤمنی‌شریف ریاست آن را برعهده دارد، چرا چنین تهمت‌های ناروایی به شاعران و انجمن شاعران زده می‌شود و  شخصی که چنین دیدگاه‌هایی دارد با چه جراتی از این مکان به دیگران تهمت می‌زند و دروغ می‌گوید. دوران چنین دروغ‌پردازی‌هایی گذشته است و چنین دروغ‌ها و تهمت پراکنی‌هایی ذهن مردم و مخاطبان شعر را مسموم می‌کند و زندگی مردم را از هم می‌پاشد. این در حالی است که سلمان هراتی و قیصر امین‌پور و سیدحسن حسینی از این انجمن بودند و همواره برای ما زنده‌اند.

شاعر مجموعه شعر «اولین روز بهار» یادآور شد: این عزیزان در دوران دفاع مقدس از وطن و مردم دفاع کردند و به هیچ وجه نمی‌توان و نباید شعر آن‌ها و شخصیت بزرگ و برجسته‌شان را مصادره کرد.

محمودی توضیح داد: در روزگار ما هر هنرمندی نگاهی سیاسی دارد و نمی‌توان به هیچ عنوان این نگاه سیاسی را نفی کرد. انجمن شاعران و شاعران مطرح در آن نیز همین گونه‌اند و اگر با عقل سلیم بنگریم درخواهیم یافت که نمی‌توان انگ سیاسی بودن به انجمن و اعضای آن زد.

این عضو هیأت مدیره انجمن شاعران گفت: ما در خانه شاعران سعی کرده‌ایم هیچ مرزی جز شعر بین شاعران نباشد. این را از همین عکس‌هایی که به در و دیوار خانه شاعران هست و از شاعرانی که اینجا رفت و آمد دارند، می‌شود فهمید. از دلخوشی‌های منوچهر آتشی شاعر بزرگ معاصر، حضور در انجمن شاعران بوده است. م.‌ آزاد هم هر پنجشنبه سری به این‌جا می‌زد. دلخوشی ما این است که احمدرضا احمدی عزیز را هر وقت دعوت کرده‌ایم با کرامت و بزرگواری دعوت ما را اجابت کرده است و بزرگداشتی هم برای بیژن ترقی گرفتیم که در نوع خود بی نظیر بود.

وی ادامه داد: نوذر پرنگ روزگاری مهمان انجمن شاعران بود. این بزرگان این‌جا رفت و آمد داشتند. باید دید که چه کسی از این حرف‌های تازه به راه افتاده درباره انجمن شاعران سود می‌برد یا چه کسانی خانه سینما را بستند؟! البته خانه سینما با عزت بازگشایی شد و خانه شاعران هم با سرفرازی باز خواهد ماند! قرار شد انجمن شاعران از سوی خانه هنرمندان به شاعرانی که منزل نداشتند خانه دهد و همین امر هم دستاویزی شد که به ما تهمت بزنند. هیچ کدام از این تهمت‌ها به جا نیست و همه آن‌ها را رسماً رد می‌کنم.

مدیر مرکز آفرینش‌های هنری حوزه هنری، هفته گذشته در مراسم بزرگداشت یک شاعر از انحلال خانه شاعران ایران سخن گفته بود.

سید حسن ثابت محمودی که با نام سهیل محمودی شناخته می‌شود، شاعر، نویسنده و مجری ایرانی است. وی در 27 دی سال 1339 در حوالی میدان خراسان در شهر تهران به دنیا آمد. 

از میان آثار او می‌توان به کتاب‌هایی چون «دریا در غدیر»(حوزه هنری، آبان 1364)، «فصلی از عاشقانه‌ها»(جمهوری، 1369)، «ترانه‌ها»(1379)، «عشق ناتمام، مجموعه غزل»(نقش سیمرغ، 1380 برگ زیتون 1383)، «.عاشقانه در پاییز، گزیده شعر، دفتر اول»(نقش سیمرغ 1381)، «حرف آخر من و تو» (نقش سیمرغ 1382)، «با کاروان شعر عاشورا»(تاریخ و فرهنگ 1383)، «می‌خواهم عاشقانه‌تر بخوانم»(نقش سیمرغ 1383)، «سوگند من به نام شماست»(نقش سیمرغ 1383)، «خانه‌ای روی ابرها»(فردوس برین 1384)، «پرنده‌ها یک‌دیگر را دوست دارند»(فردوس برین 1384)، «دختری که می‌خواست پرنده باشد»(کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان 1388)، «حالا هر دو تنهاییم» (نشر ثالث 1389)، «از شلوغی پیاده‌روها»(نشر نگاه 1389) اشاره کرد.