به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، امبرتو اکو در نخستین روزهای سال 1932 میلادی در ایتالیا به دنیا آمد: پنجم ژانویه. پدرش گرچه حسابداری ساده بود اما با آغاز جنگ جهانی به جنگ فراخوانده شد و امبرتو در نبود پدر، به همراه مادرش مجبور شد به دهکده‌ای کوچک نقل مکان کند. جنگ که به پایان رسید، امبرتو وارد دانشگاه شد و در رشته مطالعه فلسفه قرون وسطا و ادبیات تحصیل کرد و اطلاعاتی را که در این حوزه به دست آورده بود، در نخستین رمانش به کار گرفت.

نویسنده‌ای که در 81 سال زندگی خود حدود 30 مدرک دکترای افتخاری از دانشگاه‌های مختلف دنیا دریافت کرده‌است، از همان دوره جوانی در حوزه‌های مختلفی مانند نشانه‌شناسی، فلسفه، متون قرون وسطا، نقد ادبی و رمان‌نویسی فعالیت داشته و مطالعاتش سبب شده‌است  دید گسترده‌ای نسبت به مسایل اطرافش داشته باشد.

داستان‌های اکو در سراسر جهان مخاطبان گسترده‌ای دارند و ترجمه‌های مختلفی از آثار این نویسنده ایتالیایی در کشورهای مختلف منتشر شده‌است. او که در روندِ داستان‌نویسی بسیاری از نویسندگان جوان تاثیر داشته، همواره از جیمز جویس و خورخه لوییس بورخس به عنوان نویسندگانی یاد می‌کند که بیش از دیگران از خواندن آثارشان لذت برده و از آن‌ها درس‌های زیادی آموخته‌است.

اکو نوشتن را در حوزه‌های مختلفی  تجربه کرده و آثارش را به دسته‌های مختلفی می‌توان تقسیم کرد. او علاوه بر رمان‌هایش، چندین کتاب فلسفی از جمله «نظریه نشانه‌شناسی»، «نقش خواننده»، «نشانه‌شناسی و فلسفه زبان»، ‌«ایمان یا بی‌ایمانی» و «حدود تاویل» دارد و همچنین داستان‌هایی را نیز برای کودکان نوشته که «سه فضانورد» و «بمب و ژنرال» از آن دسته‌اند.

اکو در کتاب «اعترافات یک رمان‌نویس جوان» که به تازگی به فارسی منتشر شده‌است، تجربیات خود را روایت می‌کند و از آن‌جا که به نسبت دیگر حوزه‌ها خیلی دیر به رمان‌نویسی روی آورده در عنوان کتاب از صفت «جوان» برای خود استفاده کرده‌است.

مجتبی ویسی مترجم «اعترافات یک رمان‌نویس جوان»، همزمان با 82 ساله‌ شدن این نویسنده، قدرت اکو را در روایت‌پردازی و داستان‌گویی از مشخصه‌های بارز وی دانست و گفت: اکو در این کتاب که از وی ترجمه کرده‌ام به تجربیات نویسندگی خود پرداخته و مانند رمان‌هایش باز هم از روایتی داستانی بهره گرفته، به طوری که به نظر می‌رسد این ویژگی در وجودش نهادینه شده باشد. وی نیز بارها گفته‌است که برای بچه‌های خود همیشه داستان می‌خوانده و این توانایی‌اش را در آثارش نیز به کار گرفته‌است.

مجتبی ویسی خوش صحبتی را از مشخصه‌های امبرتو اکو دانست و اظهار کرد: او قادر است مخاطب عام و خاص را همزمان به سمت آثار خود بکشاند و بهره‌گیری وی از موضوعات متنوع در داستان‌هایش سبب جذاب‌شدن کتاب‌هایش می‌شود. اکو اطلاعات گسترده‌ای در حوزه‌های مختلف دارد و این اطلاعات به وی امکان می‌دهد  مفاهیمی عمیق را در داستان‌هایش بپروراند. او نه تنها در وجه داستان‌نویسی قدرتمند است بلکه در وجه نظری هم آثار خوبی خلق کرده‌است. همین وجوه مختلف ذهنی وی و نگرشش، اکو را به موجود کم نظیر و شخصیت فرهنگی ممتازی بدل کرده‌است.

قدرت طنزپردازی اکو ویژگی دیگری بود که ویسی از آن نام برد و گفت: این نویسنده، نه تنها در رمان‌هایش از زبان طنز استفاده می‌کند؛ بلکه در نظریه‌ها و مقاله‌های خود هم طناز است. اکو گاه از شاعران انتقاد می‌‌کند اما در کتاب «اعترافات یک رمان‌نویس جوان» به شعر توجهی ویژه دارد و اعتراف می‌کند که شعرهای مختلف را می‌خواند.

«نام گل سرخ» با ترجمه شهران طاهری، «آونگ فوکو» و «بائودولینو» با ترجمه رضا علیزاده، «بمب و ژنرال» با ترجمه مصطفی رحماندوست و «استعاره: مبنای تفکر و ابزار زیبایی‌شناسی»، «سه فضانورد» با ترجمه منیژه مغیثی برخی  آثار اکو هستند که در ایران منتشر شده‌اند. 

مجتبی پورمحسن نیز دو کتاب «سه فضانورد» و «بمب و ژنرال» او را به فارسی ترجمه کرده‌است. غلامرضا امامی، مترجم دیگری است که کتاب «سه فضانورد» را به فارسی برگردانده و عنوان «سه قصه» را برای آن برگزیده‌است.

اخیرا نیز کتابی به نام «سیلوی» اثر ژرار دو نروال منتشر شده که نقد امبرتو اکو بر آن، در پایان آن آمده‌است. خجسته کیهان، مترجم این اثر، در گفت‌وگو با «ایبنا» دلیل اصلی ترجمه و انتشار این کتاب را نقد قوی امبرتو اکو دانسته بود.

در سال 1370، بابک احمدی، مولف، مترجم، منتقد هنری و پژوهشگر نیز در کتاب «ساختار و تاویل متن»، نویسندگان زیادی را به مخاطبان فارسی زبان معرفی کرد که تا آن زمان برای مخاطبان ناشناس بودند؛ امبرتو اکو یکی از آن نویسندگان بود که بعد از انتشار این کتاب، بیشتر به وی و آثارش پرداخته شد.

کتاب «اعترافات یک رمان‌نویس جوان» با ترجمه رضا علیزاده نیز منتشر شده‌است.