به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، مسعودی گفت: برای تحقیق میدانی باید دنبال آمار و ارقام رفت و پرسش‌های ویژه و تخصصی‌ای طرح کرد و به آن‌ها پاسخ داد. به طور مثال باید بررسی کرد که چه عده‌ای از مردم به کدام برنامه‌ها علاقه‌مندند.
وی افزود: این شیوه یک کار اجتماعی محسوب می‌شود و با این شکل و شیوه تقاضاهای روانی و مقتضیات و نیازهای فرهنگی مردم مشخص خواهد شد.
شاعر مجموعه شعر «شمایل گردان» ادامه داد: برنامه‌سازان تلویزیون بهتر است به طور گزینشی با کتاب‌ها در معرفی کتاب و برنامه‌هایشان برخورد نکنند. البته تا زمانی که تلویزیون برنامه‌های کتابی و فرهنگی نارسایی دارد، خود مردم به عنوان یک رسانه عمومی اخبار کتاب را بین یکدیگر پخش می‌کنند.
این شاعر یادآور شد: مردم در رسانه‌هایی مثل فیس بوک، تویتر و کامنت‌های شخصی خود کار خبر رسانی کتاب را به خوبی انجام می‌دهند. البته اگر رادیو و تلویزیون و رسانه‌های گروهی بتوانند این مهم را به درستی به انجام برسانند، اخبار کتاب فراگیرتر و مؤثرتر خواهد بود.
مسعودی، شاعر و پژوهشگر متولد 1332 خرم آباد است.
از وی تاکنون مجموعه اشعاری با عنوان‌های «کی برمی‌گردی پارمیدا»، «به لهجه برگ به بام آبان»، «بوی دست حوا»، «چقدر شبیه هم‌اند این دوستت دارم‌ها»، «شمایل گردان» منتشر شده است. دو کتاب وی با نام‌های «حیف که این سفر در انتهای هیچ بوسه‌ای به پایان نمی‌رسد» و «جنون که در نمی‌زند عزیز دلم» امسال(1392) از سوی نشر اردیبهشت منتشر شده است.
پنجشنبه ۲۲ اسفند ۱۳۹۲ - ۰۷:۲۰
نظر شما