به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، نمایش «مجردها» نوشته دیوید فوئنکینو، با کارگردانی پوران مرادی و بازی امیر کربلایی‌زاده و فاطمه امینی از روز دوشنبه، 12 اسفند، در تالار سایه مجموعه تئاترشهر به روی صحنه رفته است.
این نمایش در بخش نسل نو سی و دومین جشنواره بین‌المللی تئاترفجر، نیز به صحنه رفت و در بخش‌های بازیگری مرد، بازیگری زن و موسیقی شایسته تقدیر شد. بر این اساس و با وجودی‌که «مجردها» نخستین کار حرفه‌ای پوران مرادی است، می‌توان کار او را در نوع خود موفق دانست.
یکی از مولفه‌های کامل و بی‌نقص بودن آثار هنری، به ویژه تئاتر، مساله‌ای است که منتقدان از آن به عنوان «هماهنگی بین فرم و محتوا» نام می‌برند. نمایش «مجردها» از این منظر چندان موفق نبوده است، زیرا بیشتر شوخی‌های این نمایش ارتباطی با محتوای اثر ندارند و «به زور» به آن چسبیده‌اند. این چسبیدن ایده‌های اجرایی کارگردان را با مشکل مواجه کرده است.
قاعدتا ایده‌های اجرایی کار باید در خدمت کلیت کار بوده و دلیل منطقی برای آنها وجود داشته باشد. به عبارتی ساختار کلی نمایش باید این ایده‌ها را توجیه کند و اگر نکند، نمایش با شکست مواجه می‌شود. به عنون مثال در طول اجرا چند بار زمان می‌ایستد و بازیگرها بی‌حرکت می‌شوند. هرچند تکرار این مساله تبدیل به یک مولفه اجرایی کارگردان شده، اما با توجه به محتوا، معلوم نیست که کارگردان چه استفاده‌ای در کلیت اثر از این ایده برده است؟
نمایشنامه در درون خود طنزی غنی دارد که اگر توسط کارگردان کشف می‌شد نیازی به برخی از شوخی‌های غیرمرتبط با متن نبود. همچنین عدم کشف طنز مستور در اثر، باعث شده تا کارگردان برای گرفتن خنده از مخاطبان، به دم دست‌ترین ایده ممکن، یعنی بهره گرفتن از اشاره‌های دو پهلوی «جنسی» نیز روی بیاورد و این در صورتی است که فوئنکینو به هیچ عنوان به طرف بهره‌گیری از شوخی‌های جنسی نرفته است.
در نوع بازی هم باید گفت که کیفیت بازی بازیگر نقش سیلوی بهتر از بازیگر نقش میشل در نقش خود فرو رفته است. در این اجرا میشل با حرارت بسیار و یک‌ریز دیالوگ‌های خود را بیان می‌کند. تُن صدای او برای همه دیالوگ‌ها یکسان است و در جملات مختلف تغییری نمی‌کند.
نوع بازی کربلایی‌زاده صحنه «تاریکخانه» نمایش را نیز با اشکال جدی روبه‌رو کرده است. در نمایشنامه، کنش‌های اجرایی به خوبی از طریق نوشتار منتقل شده و مخاطب را با یک اتفاق شگرف مواجه می‌کند؛ اما در اجرا این «تاریکی» همراه با فضاسازی مناسب نیست و صرفا «صحنه‌ای است که در متن اصلی بوده و باید اجرا می‌شده است.» به عبارتی مرادی صحنه‌ای را که می‌توانست با استفاده از آن شایستگی‌هایش را اثبات کند، بسیار ارزان از دست داد.
نمایشنامه «مجردها» اثر دیوید فوئنکینو و ترجمه ساناز فلاح‌فرد سال گذشته (1391) با شمارگان هزار و 100 نسخه، 63 صفحه و بهای سه هزار تومان از سوی نشر افراز روانه کتابفروشی‌ها شد./
یکشنبه ۲۵ اسفند ۱۳۹۲ - ۱۱:۱۴
نظر شما