به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) فرای که بنیانگذار کرسی مطالعات ایرانی در دانشگاه های کلمبیا و هاروارد بود و نوشته‌های فراوانی درباره تاریخ ایران داشت، دیروز (پنجشنبه) درگذشت. 

از او به عنوان برترین ایرانشناس معاصر جهان یاد می شود. وی دکترای تاریخ خود را از دانشگاه هاروارد در سال 1946 دریافت کرد که رساله دکترای او درباره تاریخ بخارا بود. 

ریچارد نلسون فرای از سال 1948 تا 1990 عضو هیات علمی دانشگاه هاروارد بود و به عنوان استاد میهمان در کشورهای مختلف به تدریس پرداخت و از جمله از سال 1970 تا 76 استاد میهمان دانشگاه شیراز بود.

«ایران بزرگ» از جمله آخرین کتاب‌های وی بود که سال 2005 منتشر شد. «پرشیا» در سال 1969، «متدولوژی جدید در ایران شناسی» به زبان آلمانی در سال 1974، «دوران طلایی ایران: اعراب در شرق» در سال 1988 شماری از آثار وی درباره ایران و ایران‌شناسی است. 

ریچارد فرای پیشتر اعلام کرده بود که پس از مرگش، او را در حاشیه زاینده رود اصفهان دفن کنند.