به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از نیویورک تایمز، "اما دونوگو" نویسنده ایرلندی الاصل صاحب چند رمان پرفروش از جمله اتاق است که از وی یکی از چهره های موفق ادبیات داستانی معاصر ساخته است. در رمان اتاق که ژانری جنایی رمانتیک دارد داستان از زبان پسر بچه ای روایت می شود که همراه مادرش در اتاقی زندانی شده اند.
داستان اتاق بر اساس یک اتفاق واقعی نوشته شده است که در اتریش اتفاق افتاده بود. در سال 2010 این کتاب پرفروشترین کتاب سال لقب گرفت. در آن سال منتقد روزنامه نیویورک تایمز تشبیه جالبی از اتاق و دنیایی کودک برای خود ساخته بود به کار می برد.
این منتقد اتاق را به رحم مادری تشبیه می کند که آماده ورود کودک به دنیای خارج از اتاق است در حالی که هیچ تصوری از دنیای بیرون ندارد. رمان جدید این نویسنده ایرلندی (آهنگ قورباغه) در نگاه اول هیچ ارتباطی به نوشته های قبلی وی ندارد ولی این بار او از یک اتفاق و داستان زندگی واقعی تقریباً همان داستانهای جنایی خودش را در قالبی رمانتیک تعریف می کند. رمان «آوای قورباغه» بر اساس یک داستان واقعی زندگی دو زن نوشته شده است که در تابستان 1876 در سانفرانسیسکو اتفاق می افتد.
قهرمانهای داستان دو زن به نام جنی بونت و بلانش بنون هستند که هر دو در شهری زندگی می کنند که مسکن سفیدپوستان و چینی های مهاجر است. به اعتقاد منتقد نیویورک تایمز هرچند عنوان و شخصیت های داستان جدابیت خاصی دارند اما داستان از یکنواختی و عدم روایت زندگی واقعی رنج می برد و نویسنده نتوانسته داستانی واقعی را در قالب شخصیت های خود تعریف کند.
وقتی قتل اتفاق می افتد بلانش در حال استراحت در اتاق خانه اش است که ناگهان از پنجره جسد جنی به داخل اتاق پرتاب می شود و هیچ کس نمی داند چگونه این اتفاق وحشتناک رخ داده است. به نوشته نیویورک تایمز این بار دونوگو نتوانسته از کلیشه های مرسوم رمانهایش فاصله بگیرد و برای اینکه به داستان آب و تاب دهد، از واژه های تکراری مثل "شانه بلانش بالا آمد"، "دهانش سخت شد" و "لبهایش را گاز گرفت"؛ استفاده کرده است.
به اعتقاد منتقد نیویورک تایمز وقتی چنین جملاتی از نویسنده دیده می شود معلوم است که می خواهد داستانش را با چنین جملاتی هیجانی کند. به هر حال به نظر می رسد آخرین رمان دونوگو بر خلاف کارهای قبلی اش در ژانر خود موفق نبوده و برای روایت داستانی اجتماعی در قالب جنایت و حادثه نسبت به گذشته کمتر موفق بوده است و در حقیقت انرژی لازم را برای جذب مخاطب ندارد.
داستان اتاق بر اساس یک اتفاق واقعی نوشته شده است که در اتریش اتفاق افتاده بود. در سال 2010 این کتاب پرفروشترین کتاب سال لقب گرفت. در آن سال منتقد روزنامه نیویورک تایمز تشبیه جالبی از اتاق و دنیایی کودک برای خود ساخته بود به کار می برد.
این منتقد اتاق را به رحم مادری تشبیه می کند که آماده ورود کودک به دنیای خارج از اتاق است در حالی که هیچ تصوری از دنیای بیرون ندارد. رمان جدید این نویسنده ایرلندی (آهنگ قورباغه) در نگاه اول هیچ ارتباطی به نوشته های قبلی وی ندارد ولی این بار او از یک اتفاق و داستان زندگی واقعی تقریباً همان داستانهای جنایی خودش را در قالبی رمانتیک تعریف می کند. رمان «آوای قورباغه» بر اساس یک داستان واقعی زندگی دو زن نوشته شده است که در تابستان 1876 در سانفرانسیسکو اتفاق می افتد.
قهرمانهای داستان دو زن به نام جنی بونت و بلانش بنون هستند که هر دو در شهری زندگی می کنند که مسکن سفیدپوستان و چینی های مهاجر است. به اعتقاد منتقد نیویورک تایمز هرچند عنوان و شخصیت های داستان جدابیت خاصی دارند اما داستان از یکنواختی و عدم روایت زندگی واقعی رنج می برد و نویسنده نتوانسته داستانی واقعی را در قالب شخصیت های خود تعریف کند.
وقتی قتل اتفاق می افتد بلانش در حال استراحت در اتاق خانه اش است که ناگهان از پنجره جسد جنی به داخل اتاق پرتاب می شود و هیچ کس نمی داند چگونه این اتفاق وحشتناک رخ داده است. به نوشته نیویورک تایمز این بار دونوگو نتوانسته از کلیشه های مرسوم رمانهایش فاصله بگیرد و برای اینکه به داستان آب و تاب دهد، از واژه های تکراری مثل "شانه بلانش بالا آمد"، "دهانش سخت شد" و "لبهایش را گاز گرفت"؛ استفاده کرده است.
به اعتقاد منتقد نیویورک تایمز وقتی چنین جملاتی از نویسنده دیده می شود معلوم است که می خواهد داستانش را با چنین جملاتی هیجانی کند. به هر حال به نظر می رسد آخرین رمان دونوگو بر خلاف کارهای قبلی اش در ژانر خود موفق نبوده و برای روایت داستانی اجتماعی در قالب جنایت و حادثه نسبت به گذشته کمتر موفق بوده است و در حقیقت انرژی لازم را برای جذب مخاطب ندارد.
نظر شما