وی افزود: اکنون صحبتهایی وجود دارد مبنی بر اینکه ممیزی آثار به افکار عمومی سپرده شود. این بسیار خوب و ایدهآل است، اما نسبت به وضع موجود، سختیها و دشواریهای بسیاری بر سر اجرایی شدن آن وجود دارد.
احمد پوری ضمن اشاره به مرزبندیهای اجتناب ناپذیر در هرجامعه تأکید کرد: ممیزی را در هر شکلی اصلاً تایید نمیکنم؛حالا اینکه چه دولت و چه نویسنده بخواهد این کار را انجام دهد فرقی ندارد. طبیعتاً اگر محدوده خطوط قرمزی که برای هرجامعهای بر اساس عقاید و سنتش وجود دارد توسط همگان رعایت شود دیگر مشکلی باقی نمیماند که احتیاجی به ممیزی باشد.
این نویسنده ومترجم ادامه داد: اینکه ما بتوانیم با مشخص کردن خطوط قرمز، بحث کارشناسی و ارزیابی آثار را بعد از انتشار پیگیری کنیم، یک ایدهآل است و اگر احیانا ناشر یا مولف دانسته یا ندانسته، یک سری چارچوبها و خطوط قرمز را زیر پا بگذارند، قوه قضائیهای در هر جامعه وجود دارد که بتواند این افراد را با رفتاری یکسان و البته در چارچوب قانون مورد خطاب قرار دهد؛ که البته در شرایط فعلی، فکر نمیکنم بتواند اجرایی شود.
پوری درباره قضاوت بوسیله جمعی از کارشناسان برای ارزیابی آثار گفت: اگر برای ارزیابی کیفی بازهم یک گروه کارشناسی انتخاب کنیم که برخی از آثار را بپذیرند و برخی را نه، باز هم همان مسیر گذشته را رفتهایم و با یک قضاوت سلیقهای روبرو هستیم، درحالیکه نمیدانیم سلیقه این افراد تا کجا میرود؟
وی تصریح کرد: معمولاً در دنیا این موضوع را به این صورت حل کردهاند که میگویند بگذارید آزادی اندیشه باشد، و این مردم هستند که با شعور اجتماعی خودشان یکسری مسائل را میپذیرند یا پس میزنند، که این به آگاهی مردم هم بستگی دارد و همین مشارکت دادن مردم در این عرصه، منجر به ارتقاء آگاهی میشود. اینکه به همه آثار اجازه چاپ داده شود و مردم با استقبال یا روی خوش نشان ندادن قضاوت کنند، بهترین شکل ارزیابی آثار اتفاق خواهد افتاد.
نظر شما