جزینی به خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) گفت: یک قرن پیش در غرب مقوله برگزاری کارگاه‌های نویسندگی خلاق مطرح بود و با جا افتادن فرهنگ آموزش داستان در کشورهای صاحب‌نام ادبیات داستانی، ‌ نویسندگان بزرگ و مطرحی به دنیای ادبیات معرفی شدند اما در کشور ما هنوز بر مفید بودن یا نبودن برگزاری این کارگاه‌ها بحث وجود دارد. 

وی ادامه داد: برپایی کارگاه‌های آموزش در سراسر دنیا نه تنها در حوزه داستان و شعر،‌ بلکه در زمینه هنرهایی مانند نمایشنامه‌نویسی و نقاشی هم جواب داده است. البته این نکته را هم باید متذکر شد که همه افرادی که در این دوره‌ها شرکت می‌کنند، لزوماً چهره‌های موفق و مطرحی در حوزه داستان‌نویسی نمی‌شوند. نویسندگی یک مهارت است. خیلی‌ها ذاتاً‌ نویسنده‌اند اما زبان نوشتن را نمی‌دانند. کارگاه‌ داستان‌نویسی، اصطلاحاً دست را به دهان نزدیک می‌کند . 

جزینی در پاسخ به این پرسش که «برپایی دوره‌های آموزش داستان در ایران، چه بازخوردی داشته است؟» توضیح داد: در سال‌های گذشته در کشور، ده‌ها نهاد، مرکز و  دفتر نشر به محل تجمع نویسندگان جوان و نو قلم تبدیل شده‌اند؛ این یعنی جامعه ما عطش فراگرفتن فنون داستان‌نویسی را دارد و در واقع کارگا‌ه‌های داستان‌نویسی به نوعی خلاء آموزش اصولی داستان‌نویسی آکادمیک را پر کرده‌اند. 

نویسنده «کسی برای قاطر مرده گریه نمی‌کند» با اشاره به ایجاد رشته ادبیات داستانی در دانشکده‌های ادبیات اظهار کرد: متاسفانه استادانی که در این رشته به تدریس می‌پردازند، عموماً نویسندگان صاحب‌نامی نیستند و بیشتر موضوعاتی که به دانشجویان این گرایش از رشته ادبیات فارسی ارایه می‌شود،‌ مباحثی مربوط به تاریخ ادبیات است و نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم، فارغ‌التحصیلان این رشته به داستان‌نویسان مطرحی تبدیل شوند. 

وی درباره تاثیر کتاب‌های آموزش داستان‌نویسی بر کارآموزان این حوزه عنوان کرد: از سال 1300 هجری شمسی و با ورود ادبیات داستانی مدرن به ایران،‌ بیش از 120 کتاب در این باره منتشر شد که اغلب آن‌ها ترجمه بودند. از اثرگذارترین این آثار می‌توان به کتاب‌های محمدعلی جمالزاده، رضا براهنی، جمال میرصادقی و ابراهیم یونسی اشاره کرد. البته در دهه 80 و 90 سرعت انتشار و بازچاپ این کتاب‌ها زیادتر از گذشته شد و این موضوع می‌تواند  کمک شایان توجهی برای رونق ادبیات داستانی ایران باشد. 

جزینی درباره حضورش در کارگاه‌های داستان‌نویسی گفت: طی یک هفته، 20 کارگاه داستان‌نویسی در فرهنگسراها، دانشگاه‌ها، خانه هنرمندان و بنیاد ادبیات داستانی برگزار می‌کنم. 

محمدجواد جزینی، متولد 1344،‌ داستان‌نویس و مدرس ادبیات داستانی است. وی دوره «نویسندگی داستان کوتاه» را غیرحضوری در دانشگاه ICS ایالات متحده آمریکا گذرانده است. از این نویسنده تا کنون مجموعه داستان‌هایی مانند «ایل بی‌سوار»،‌ «آب، باد،‌ آتش» و «تابستان پرماجرا» منتشر شده است. جزینی یکی از پرکارترین مدرسان داستان‌نویسی ایران به حساب می‌آید.