خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ـ مرتضی فتحی: نام اصغر توسلی برای مخاطبان تلویزیون یادآور سریال «روزگار جوانی»، «دختران» و «پای پیاده» است. سریال‌هایی که به واسطه پرداختن به مشکلات و گرفتاری‌های نسل جوان، با استقبال خوبی از سوی مخاطبان نیز مواجه شدند.
این کارگردان و نویسنده در گفت و گو با ايبنا درباره مدت زمانی که هر روز به مطالعه اختصاص می‌دهد گفت: روزانه حدود یک ساعت از وقتم را به مطالعه روزنامه‌ها و یک ساعت و نیم از وقتم را به مطالعه کتاب اختصاص می‌دهم. البته به نظر خودم این میزان زمان کم است و باید بیشتر باشد.
به همشهری داستان معتاد شده‌ام
وی رمان و مجموعه داستان را به عنوان یکی از مهم‌ترین علائق خود در مطالعه عنوان کرد و گفت: گهگاه کتاب‌های تاریخی هم می‌خوانم. در زمینه رمان سعی می‌کنم با وضعیت روز و تازه‌های نشر پیش بروم. خیلی دوست دارم کار نویسنده‌های جوان را مطالعه کنم. البته تعداد این نویسنده‌ها در سال‌های اخیر بسیار زیاد شده و در بین آن‌ها نگاه‌های تازه و اتفاق‌های خوب دیده می‌شود. از خلال مطالعه این آثار می‌توانم با واقعیت‌های جامعه بیشتر آشنا شوم. گاهی با خواندن این کتاب‌ها حس می‌کنم شخصیت‌های این آثار انگار در قصه‌ها و کارهایی که من انجام می‌دهم نیز حضور دارند.
توسلی از مجموعه داستان‌های مصطفی مستور به عنوان کتاب‌هایی که به تازگی آن‌ها را مطالعه کرده نام برد و گفت: چند مجموعه داستان از این نویسنده را خواندم که به نظرم بسیار خوب و جالب بود. حتی تلفنی هم با مستور صحبت کردم و ابراز تمایل کردم تا قصه عین شین قاف این نویسنده را تبدیل به فیلمنامه کنم. کتاب دیگری که اخیراً خواندم رمانی از علیرضا محمودی ایرانمهر به نام «فریدون پسر فرانک» بود که کار خوبی بود.
توسلی با اشاره به علاقه خود به خواندن «همشهری داستان» گفت: همیشه چشم به راه انتشار شماره جدید این نشریه هستم و از اول تا آخر این نشریه را می‌خوانم و به نوعی به مطالعه آن اعتیاد پیدا کرده‌ام.
اقتباس میزان مخاطبان یک کتاب را افزایش می‌دهد اما....
توسلی در خصوص اقتباس از رمان‌های فارسی برای سریال تلویزیونی نیز گفت: گاهی با پیشنهادهایی از سوی نویسندگان مواجه می‌شوم. مثلاً چند سال قبل «شهره وکیلی» با من تماس گرفت و دو رمان خود را برای اقتباس در اختیارم قرار داد. علیرضا محمودی ایرانمهر هم نویسنده دیگری بود که پیشنهاد اقتباس از یکی از رمان‌هایش را به من داد و به این واسطه با هم آشنا شدیم. قصه آخرین فیلمم با نام «سلام مامان» هم نوشته قصه نویس جوانی به نام آزاده محسنی است. البته باید به این مسئله توجه داشت وقتی داستانی به فیلم تبدیل می‌شود، در صورت موفق بودن نتیجه نهایی، اتفاق بزرگی می‌تواند رخ دهد و آن رمان در ابعادی بزرگ تر دیده خواهد شد. رمان‌ها و داستان‌های مهم ما در بهترین حالت مخاطبشان به مراتب کمتر از سریال‌های معمولی است و از این وجه ـ مخاطبان گسترده ـ اقتباس به یک اثر داستانی کمک می‌کند اما مشکل دیگری هم وجود دارد و آن هم این است که وقتی یک قصه مورد اقتباس قرار می‌گیرد، چیزهایی را از دست می‌دهد و برخلاف حالت عادی که هر مخاطبی با مطالعه کتاب، تصوری منحصر به خود را از آن اثر و شخصیت‌هایش به دست می‌آورد، با انجام اقتباس، امکان تصورهای مختلف از میان می‌رود و همه آن کتاب را در قالب یک نوع شخصیت مشاهده خواهند کرد. در واقع اقتباس، قدرت تخیل مخاطب را محدود می‌کند و همه مخاطبان مجبور می‌شوند با یک نوع شخصیت همراه شوند. شاید این مسئله مهم‌ترین دلیلی است که باعث می‌شود برخی نویسنده‌هاي علاقه‌مند به اقتباس از آثار خود نباشند.
در انتهای هر کتاب، آثار جدید را پیدا می‌کنم
وی در خصوص نظر شخصی خود درباره اقتباس گفت: معتقدم قصه زمانی تأثیرگذار است که خوانده شود و زیاد هم خوانده شود. اگر نویسنده ای به دنبال دیده شدن کارش باشد، باید با اقتباس موافق باشد.
توسلی در خصوص رابطه خود با کتاب‌های الکترونیکی هم گفت: زمانی شب‌ها روی مانیتور کتاب می‌خواندم اما این مسئله باعث صدمه دیدن چشم‌هایم شد و به همین دلیل دوباره سراغ خواندن کتاب‌های کاغذی رفتم.
کارگردان فیلم «سلام مامان» در خصوص نحوه اطلاع خود از تازه‌های نشر نیز گفت: دوستانی دارم که نویسنده هستند و در ارتباط با آن‌ها از تازه‌های نشر مطلع می‌شوم. دوستانی هم دارم که اهل شعر هستند. گاهی با خواندن کتاب‌های جدید، فهرست کتاب‌های چاپ شده و یا آثار در نوبت چاپ انتشاراتی‌ها را در انتهای کتاب مطالعه می‌کنم و بر همین اساس اقدام به خرید کتاب‌های جدید می‌کنم. گاهی هم در سایت‌ها کتاب‌ها معرفی می‌شود.
این کارگردان و تهیه کننده در ادامه «مهم‌ترین مشکل ادبیات داستانی ایران» را از نگاه خود این‌گونه معرفی کرد: در سال‌های اخیر تعداد قصه نویس ها زیاد شده و این میزان، بسیار بیش از دوران جوانی من در 30 سال قبل است. علت این پدیده هم گسترش ارتباط با جهان و برداشته شدن بسیاری از مرزها و محدودیت‌هاست که سبب می‌شود موضوع برای طرح در قالب قصه بیشتر شود اما اتفاق بدی که رخ داده این است که در چند دهه اخیر«احمد محمود» و «محمود دولت آبادی» نداشته ایم و در هیچ کدام از این آثار با نویسنده ای مانند «ساعدی» هم مواجه نشدیم. متأسفانه در جمع نویسنده‌های جدید نابغه و استعداد ناب وجود ندارد.
«سلام مامان» آخرین فیلم این کارگردان است كه بر اساس فیلم نامهای از «آزاده محسنی» و با حضور ستاره اسکندری، علیرضا جلالی تبار، صحرا فتحی، رابعه مدنی، بابک الحاقی، ابوالحسن علی محمدی و دو بازیگر کودک با نامهای یزدان آخوندی و ملیکا پارسا مقابل دوربین رفت.داستان این فیلم از جایی آغاز می‌شود که همسر مردی در اثر بیماری فوت می‌کند و پدر خانواده پس از مدت‌ها تصمیم به ازدواج مجدد می‌گیرد. حضور زنی تازه باعث تغییر روابط پدر و فرزند می‌شود. زن تازه چندی پیش از همسرش جدا شده و در شرایطی با همسر جدیدش آشنا می‌شود که سایه مزاحمت‌های زندگی قبلی بر سر او وجود دارد.
این فیلم محصول مشترک گروه فیلم و سریال شبکه دو سیما و موسسه فرهنگی ـ هنری نگین هستی است و به زودی از شبکه دو سیما نمایش داده خواهد شد.
این کارگردان و نویسنده در گفت و گو با ايبنا درباره مدت زمانی که هر روز به مطالعه اختصاص می‌دهد گفت: روزانه حدود یک ساعت از وقتم را به مطالعه روزنامه‌ها و یک ساعت و نیم از وقتم را به مطالعه کتاب اختصاص می‌دهم. البته به نظر خودم این میزان زمان کم است و باید بیشتر باشد.
به همشهری داستان معتاد شده‌ام
وی رمان و مجموعه داستان را به عنوان یکی از مهم‌ترین علائق خود در مطالعه عنوان کرد و گفت: گهگاه کتاب‌های تاریخی هم می‌خوانم. در زمینه رمان سعی می‌کنم با وضعیت روز و تازه‌های نشر پیش بروم. خیلی دوست دارم کار نویسنده‌های جوان را مطالعه کنم. البته تعداد این نویسنده‌ها در سال‌های اخیر بسیار زیاد شده و در بین آن‌ها نگاه‌های تازه و اتفاق‌های خوب دیده می‌شود. از خلال مطالعه این آثار می‌توانم با واقعیت‌های جامعه بیشتر آشنا شوم. گاهی با خواندن این کتاب‌ها حس می‌کنم شخصیت‌های این آثار انگار در قصه‌ها و کارهایی که من انجام می‌دهم نیز حضور دارند.
توسلی از مجموعه داستان‌های مصطفی مستور به عنوان کتاب‌هایی که به تازگی آن‌ها را مطالعه کرده نام برد و گفت: چند مجموعه داستان از این نویسنده را خواندم که به نظرم بسیار خوب و جالب بود. حتی تلفنی هم با مستور صحبت کردم و ابراز تمایل کردم تا قصه عین شین قاف این نویسنده را تبدیل به فیلمنامه کنم. کتاب دیگری که اخیراً خواندم رمانی از علیرضا محمودی ایرانمهر به نام «فریدون پسر فرانک» بود که کار خوبی بود.
توسلی با اشاره به علاقه خود به خواندن «همشهری داستان» گفت: همیشه چشم به راه انتشار شماره جدید این نشریه هستم و از اول تا آخر این نشریه را می‌خوانم و به نوعی به مطالعه آن اعتیاد پیدا کرده‌ام.
اقتباس میزان مخاطبان یک کتاب را افزایش می‌دهد اما....
توسلی در خصوص اقتباس از رمان‌های فارسی برای سریال تلویزیونی نیز گفت: گاهی با پیشنهادهایی از سوی نویسندگان مواجه می‌شوم. مثلاً چند سال قبل «شهره وکیلی» با من تماس گرفت و دو رمان خود را برای اقتباس در اختیارم قرار داد. علیرضا محمودی ایرانمهر هم نویسنده دیگری بود که پیشنهاد اقتباس از یکی از رمان‌هایش را به من داد و به این واسطه با هم آشنا شدیم. قصه آخرین فیلمم با نام «سلام مامان» هم نوشته قصه نویس جوانی به نام آزاده محسنی است. البته باید به این مسئله توجه داشت وقتی داستانی به فیلم تبدیل می‌شود، در صورت موفق بودن نتیجه نهایی، اتفاق بزرگی می‌تواند رخ دهد و آن رمان در ابعادی بزرگ تر دیده خواهد شد. رمان‌ها و داستان‌های مهم ما در بهترین حالت مخاطبشان به مراتب کمتر از سریال‌های معمولی است و از این وجه ـ مخاطبان گسترده ـ اقتباس به یک اثر داستانی کمک می‌کند اما مشکل دیگری هم وجود دارد و آن هم این است که وقتی یک قصه مورد اقتباس قرار می‌گیرد، چیزهایی را از دست می‌دهد و برخلاف حالت عادی که هر مخاطبی با مطالعه کتاب، تصوری منحصر به خود را از آن اثر و شخصیت‌هایش به دست می‌آورد، با انجام اقتباس، امکان تصورهای مختلف از میان می‌رود و همه آن کتاب را در قالب یک نوع شخصیت مشاهده خواهند کرد. در واقع اقتباس، قدرت تخیل مخاطب را محدود می‌کند و همه مخاطبان مجبور می‌شوند با یک نوع شخصیت همراه شوند. شاید این مسئله مهم‌ترین دلیلی است که باعث می‌شود برخی نویسنده‌هاي علاقه‌مند به اقتباس از آثار خود نباشند.
در انتهای هر کتاب، آثار جدید را پیدا می‌کنم
وی در خصوص نظر شخصی خود درباره اقتباس گفت: معتقدم قصه زمانی تأثیرگذار است که خوانده شود و زیاد هم خوانده شود. اگر نویسنده ای به دنبال دیده شدن کارش باشد، باید با اقتباس موافق باشد.
توسلی در خصوص رابطه خود با کتاب‌های الکترونیکی هم گفت: زمانی شب‌ها روی مانیتور کتاب می‌خواندم اما این مسئله باعث صدمه دیدن چشم‌هایم شد و به همین دلیل دوباره سراغ خواندن کتاب‌های کاغذی رفتم.
کارگردان فیلم «سلام مامان» در خصوص نحوه اطلاع خود از تازه‌های نشر نیز گفت: دوستانی دارم که نویسنده هستند و در ارتباط با آن‌ها از تازه‌های نشر مطلع می‌شوم. دوستانی هم دارم که اهل شعر هستند. گاهی با خواندن کتاب‌های جدید، فهرست کتاب‌های چاپ شده و یا آثار در نوبت چاپ انتشاراتی‌ها را در انتهای کتاب مطالعه می‌کنم و بر همین اساس اقدام به خرید کتاب‌های جدید می‌کنم. گاهی هم در سایت‌ها کتاب‌ها معرفی می‌شود.
این کارگردان و تهیه کننده در ادامه «مهم‌ترین مشکل ادبیات داستانی ایران» را از نگاه خود این‌گونه معرفی کرد: در سال‌های اخیر تعداد قصه نویس ها زیاد شده و این میزان، بسیار بیش از دوران جوانی من در 30 سال قبل است. علت این پدیده هم گسترش ارتباط با جهان و برداشته شدن بسیاری از مرزها و محدودیت‌هاست که سبب می‌شود موضوع برای طرح در قالب قصه بیشتر شود اما اتفاق بدی که رخ داده این است که در چند دهه اخیر«احمد محمود» و «محمود دولت آبادی» نداشته ایم و در هیچ کدام از این آثار با نویسنده ای مانند «ساعدی» هم مواجه نشدیم. متأسفانه در جمع نویسنده‌های جدید نابغه و استعداد ناب وجود ندارد.
«سلام مامان» آخرین فیلم این کارگردان است كه بر اساس فیلم نامهای از «آزاده محسنی» و با حضور ستاره اسکندری، علیرضا جلالی تبار، صحرا فتحی، رابعه مدنی، بابک الحاقی، ابوالحسن علی محمدی و دو بازیگر کودک با نامهای یزدان آخوندی و ملیکا پارسا مقابل دوربین رفت.داستان این فیلم از جایی آغاز می‌شود که همسر مردی در اثر بیماری فوت می‌کند و پدر خانواده پس از مدت‌ها تصمیم به ازدواج مجدد می‌گیرد. حضور زنی تازه باعث تغییر روابط پدر و فرزند می‌شود. زن تازه چندی پیش از همسرش جدا شده و در شرایطی با همسر جدیدش آشنا می‌شود که سایه مزاحمت‌های زندگی قبلی بر سر او وجود دارد.
این فیلم محصول مشترک گروه فیلم و سریال شبکه دو سیما و موسسه فرهنگی ـ هنری نگین هستی است و به زودی از شبکه دو سیما نمایش داده خواهد شد.
نظر شما