کتاب «روزنامهنگاری شهروندی و دموکراسی: اجتماعیشدن خبر در عصر رسانههای جدید» با گزیده و ترجمه محمود سلطانآبادی بر ویترین کتابفروشی ها نشست.
وی ادامه داد: به کمک رشد سریع، فراگیر و روزافزون تکنولوژیهای جدید، همچنین به لطف در دسترس بودن ابزارهای ارزانقیمت اما پیشرفته و بیشمار مانند موبایلهای هوشمند و تبلتها تعداد زیادی از شهروندان آماتور و غیرحرفهای میتوانند در هر لحظهای که اراده کنند تبدیل به روزنامهنگار، عکاس یا فیلمبرداری شوند که رویداد مستندی را ثبت و به سراسر جهان مخابره میکنند.
تکنیکی از روزنامه نگاری
سلطان آبادی با بیان این که امکان انتشار گسترده، آسان و ارزان اخبار از سوی شهروندان یکی از نشانههای دموکراسی و دموکراتیکشدن فضای رسانهای است، گفت: مقالههای انتخابشده در این کتاب بیشتر درباره شهروند روزنامهنگار بهمثابه مشارکتکننده مدنی در یک دموکراسی و روزنامهنگاری شهروندی بهمثابه تکنیکی از روزنامهنگاری بحث میکند.
نویسنده کتاب «روزنامه نگاری در رسانه های اجتماعی» با اشاره به ترجمه هفت مقاله از نویسندگان و استادان مشهور حوزه روزنامهنگاری شهروندی در این کتاب، یادآور شد: نخستین مقاله انتخابشده در این کتاب از لوک گود، استاد رسانههای جدید دانشگاه اوکلند در نیوزیلند است که «اجتماعیشدن خبر، روزنامهنگاری شهروندی و دموکراسی» را مورد بحث و بررسی قرار داده است. او در این مقاله به بررسی پدیده اجتماعیشدن خبر تحت عنوان «فراروزنامهنگاری» میپردازد.
به گفته سلطان آبادی، نویسنده در این مقاله استدلال میکند، در عین حال که اجتماعیشدن خبر با روزنامهنگاری شهروندی تاحدودی کارکردی متفاوت دارد اما این تفاوت همواره چندان روشن نیست و در این میان بررسی رابطه بین روزنامهنگاری شهروندی و اجتماعیشدن خبر با این استدلال صورت میگیرد که به روشنشدن پیامدهای بالقوهای کمک کند که یاریبخش دموکراسی و حوزه عمومی هستند.
وی درباره دومین مقاله این کتاب که به قلم «زیزی پاپاچاریسی»، استاد ارتباطات سیاسی و تکنولوژیهای جدید در دانشگاه ایلینوی شیکاگو نگاشته شده است نیز توضیح داد: این مقاله «شهروند پیام است: روشهای جایگزین مشارکت مدنی» نام دارد و در آن به این سوال پاسخ می دهد که چگونه میتوان بدبینی و بیاعتمادی به اشکال سنتی فعالیتهای سیاسی را پشت سر گذاشت و مدلهای جدیدی از فعالیت مدنی را تجربه کرد به طوری که در آن شهروندان به کمک رسانههای جدید بتوانند به «دروازهبان» یا «دیدهبان» رسانهها تبدیل شوند و نقش فعالی در حیات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جامعه و سرنوشت خود برعهده گیرند.
سلطان آبادی همچنین درباره سومین مقاله کتاب، گفت: «تولید روزنامهنگاری شهروندی یا تولید روزنامهنگاری برای شهروندان: یک مدل چندرسانهای جدید برای افزایش فهم اخبار پیچیده» عنوان این مقاله است که «رونالد یاروس» استاد ارتباطات جمعی دانشگاه مریلند امریکا نویسنده آن است.
وی تاکید کرد: در این مقاله پرسش این است که شهروندان چگونه و چرا باید با تخصص محدود در مسایل خبری پیچیده رسانهای درگیر شوند که گزینههای بسیار زیاد دیگری را عرضه میکنند. مدل جدید شناختی بهنام پیآیسیکی که در این مقاله پیشنهاد میشود، میکوشد تا با این فرض به پرسش مذکور پاسخ دهد که بیشتر شهروندان در صورتی که محتوا بهصورت ساختارهایی چندرسانهای، منسجم و شخصیشدهتر عرضه شود، مسایل پیچیده را بهتر درک خواهند کرد.
به گفته سلطان آبادی، این مدل پیشنهادشده در اینجا متوقف نمیشود، بلکه پژوهش سنتی را با مفاهیم تازهتری ترکیب میکند تا مدل یکپارچهتری بهدست آید و تولید کارآمدتر خبر توسط شهروندان و حرفهایها را تسهیل کند و در نتیجه درک آن خبر را گسترش دهد.
کاربران و محتوای تولیدی
وی در بخش دیگر سخنان خود به مقاله چهارم این کتاب اشاره کرد و گفت: این مقاله نوشته مشترک «جین سینگر»، استاد دانشکده روزنامهنگاری و ارتباطات جمعی در دانشگاه آیووای امریکا و نیز استاد مدعو در دانشکده روزنامهنگاری، رسانهها و ارتباطات دانشگاه مرکزی لنکشایر و «یان اشمن» استاد دانشکده بازرگانی دانشگاه مرکزی لنکشایر انگلستان است که «محتوای تولیدشده توسط کاربر و ارزشهای روزنامهنگارانه» نام دارد.
سلطان آبادی افزود: این مقاله به بررسی و گنجانده شدن محتوای تولیدشده توسط کاربر و ارزشهای روزنامهنگارانه مانند صحت، استقلال و خودمختاری، و پاسخگویی در روزنامه گاردین و وبسایت محبوب و پرطرفدار بینالمللیاش میپردازد.
وی درباره پنجمین مقاله این کتاب، توضیح داد: «اکسل برانز» استاد روزنامهنگاری و رسانههای جدید در دانشگاه تکنولوژی کوئینزلند استرالیا، مقاله پنجم را با عنوان «وبلاگهای خبری و روزنامهنگاری شهروندی: دستورالعملهای جدید برای روزنامهنگاری الکترونیکی» نگاشته است.
مترجم این اثر، یادآور شد: در این مقاله می خوانیم که پیدایش وبلاگنویسان و کاربر ـ تولیدکنندگان در نتیجه تغییر جهت به سوی محیطهای رسانهای عادلانهتر امکانپذیر میشود، زیرا به همه مشارکتکنندگان امکان میدهد تا هم اطلاعات را دریافت و هم آن را ارسال کنند و این کار را بر پایهای تقریباً برابر انجام میدهند.
به گفته سلطان آبادی، مقاله ششم نیز از «آلفرد هرمیدا» پژوهشگر حوزه رسانههای دیجیتال و استاد گروه روزنامهنگاری و ارتباطات جمعی در دانشگاه تامپر فنلاند است که «توئیت اخبار: جریان رسانههای اجتماعی و عمل روزنامهنگاری» نام دارد و در آن می خوانیم که توئيتر یکی از پُرطرفدارترين سرویسهای رسانههای اجتماعی در جهان است كه زمينه مناسبى را براى فعاليتهای روزنامهنگاران شهروند و نیز گسترش پديـده روزنامهنگاری شهروندى فراهم آورده است.
سلطان آبادی درباره هفتمین و آخرین مقاله کتاب نیز گفت: این مقاله «روزنامهنگاری مبتنی بر ویکی» نام دارد که «پُل برادشاو» استاد روزنامهنگاری آنلاین و رسانههای جدید در دانشگاه شهر بیرمنگام انگلستان آن را نگاشته و در آن به کاوش در انواع و رویههای عملی روزنامهنگاری مبتنی بر ویکی و همچنین نقاط قوت و ضعف این گونه جدید روزنامهنگاری میپردازد.
چاپ نخست کتاب «روزنامهنگاری شهروندی و دموکراسی» در 232 صفحه، و شمارگان هزار و 100 نسخه به قیمت 11هزار و 500 تومان به همت نشر ثانیه روانه بازار نشر شده است.
نظر شما