معصومه آباد که صبح امروز در آیین جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران حضور داشت گفت: نمایش حضور زنان در زمنیههای دینی و اجتماعیِ فرهنگ باید فراتر از معرفی نفرات معدود باشد. با این حال خوشحالم که دو بانو در جایزه کتاب سال امسال تجلیل شدند. امیدوارم زنان، در حوزه کتاب بیش از این بدرخشند.
وی با بیان این که انسان با کلمه خلق میشود و با کلمه از دنیا وداع میکند افزود: گویی انسان با کتاب خلق شده است، به طوری که اگر بین انسان و حقیقت، «کتاب» نباشد، جدایی حقیقی رخ داده است. بسیار نیکوست که هر سال و هر فصل به یک مناسبت و موضوعی، از اصحاب قلم تقدیر شود. چراکه این امر، به رشد و توسعه آثار منتشر شده کمک میکند.
عضو شورای اسلامی شهر تهران در پاسخ به این سوال که چه عواملی بر سهم اندک زنان در سیو دومین جایزه فصل موثر بود؟ اظهار کرد: اساسا زنان درفعالیتهای اجتماعی و اقتصادی جامعه به سختی گام بر میدارند. این در حالی است که حوزه اقتصاد و سیاست با طبیعت زنان فاصله دارد اما فرهنگ، جزء لاینفک زنان است. باید نمایش حضور زنان در زمنیههای دینی و اجتماعیِ فرهنگ فراتر از معرفی نفرات معدود باشد. با این حال، خوشحالم که دو بانو در جایزه کتاب فصل امسال تجلیل شدند. امیدوارم زنان، در حوزه کتاب بیش از این بدرخشند.
وی در پاسخ به این سوال که میزان تاثیرگذاری عضویت وی در شورای اسلامی شهر تهران، در تجدید چاپهای مکرر کتاب «من زندهام» چقدر بوده است؟ گفت: پیش از آن که شغل من در این کتاب دیده شود، زن بودن نویسنده کتاب نمایان است. کتاب من زندهام، فصل تازهای از دنیایی را برای خوانندگان باز کرد که از دید یک بانو به جنگ مینگرد.
نگارنده «منزندهام»، ادامه داد: شاید همین ویژگی باعث توجه عموم مردم به کتابم شد و یک گروه خاص مخاطب آن نباشند. به ویژه این که میدانیم چهره جنگ و اسارت به عنوان بخش لاینفک آن، از زبان یک بانوی اسیر روایت شده است. پیش از این، جامعه از حضور یک بانو در جنگ تصویر روشنی نداشت و زمانی که جامعه مخاطبان، صدای «من زندهام» را شنید، جلب شد.
وی با ابراز خرسندی از اینکه توانسته حقی هر چند کوچک از اسیران و مفقودالاثرها را در «من زندهام» ادا کند، گفت: با این وجود، هنوز هم برای مکتوب کردن خاطرات دفاع مقدس راه طولانی پیش رو داریم تا بتوانیم روایت مستند و روشنی از جنگ برای آیندگان به یادگار بگذاریم. وقتی کتابی در طول یک سال 180 دوره چاپ میشود، نشان دهنده انتظار جامعه برای شنیدن حرفهای تازه و نگفته از جنگ است. هنوز، پازلهایی از جنگ روایت نشده که باید گفته و در تاریخ جنگ ثبت شود.
نظر شما