يادداشت اختصاصي "اكبر اكسير" براي "ايبنا" به مناسبت درگذشت بنيمجيدي
شعر بنيمجيدي، خطبههاي مكرر درد بود
شعر بنيمجيدي خطبههاي مكرر درد بود. هر چند او به حق واقعياش نرسيد، اما صميميت و صفا و معرفت، بالاترين جايگاه را برايش رقم زد.\
«بنيمجيدي شاعر دردآشنا، و يكي از فعالترين شاعران شهرستان بود كه تمام عمر پر بارش چه در مدرسه و چه در كانونهاي ادبي صرف آموختن شد. شعر او خطبههاي مكرر درد بود. هر چند به حق واقعياش نرسيد، اما صميميت و صفا و معرفت او بالاترين جايگاه را برايش رقم زد؛ تا نقد ادبي ما بيدار شود و بفهمد هستند شاعراني كه در دورترين نقاط اين مرز پر گهر، با نام شعر نفس ميكشند و صداقت را با هنر درميآميزند تا آنان كه در گستره پربار شعر ميهن عزيزمان تنها تماشاگرند، فارغ از جنجالهاي مطبوعاتي، شعر شهرستان را باور كنند.
من با از دست دادن منصور، بال پروازم را از دست دادم. مرگ بنيمجيدي براي شعر آستارا مصيبتي است جبران نشدني.»
منصور بني مجيدي شب گذشته در ساعت 1:30 در آستارا ديده از جهان فرو بست. او متولد سال 1334 در آستارا بود. از مجموعه شعرهاي اين شاعر ميتوان به «بهاري از خاكستر پاييز»(گزيده شعرهاي سالهاي 56 تا 80)، «بانوی باد شبنامه پخش می کند»، «دیگر نمیتوانم شاعر بمانم»، «سهم من، همیشه دلتنگی ست» و «قرائت دوم من، تویی» اشاره كرد.
نظر شما