انبارداران به خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) گفت: جای جایزه‌ای همانند نوبل ادبیات در کشورهای اسلامی خالی است. شاید با طرح کردن همین سوژه‌ها در رسانه‌ها بتوان به تأسیس چنین نهادی اقدام کرد و مسوولان فرهنگی ترغیب شوند تا در ایران چنین جایزه‌ای را پایه‌گذاری کنند.
 
وی افزود: در چنین جایزه‌ای می‌توان به ادبیاتی خاص با ملاک‌ها و معیارهای اسلامی جایزه داد. منظورم داستان‌ها و رمان‌هایی است که اصالت دین در آن‌ها نشان داده می‌شود. با تأسیس چنین جشنواره و جایزه‌ای می‌توان به میزان قابل ملاحظه‌ای از پراکنده‌کاری فاصله گرفت.
 
این نویسنده توضیح داد: به طور مثال درباره جنگ‌های 33 روزه و 22 روزه اسرائیل با غزه و لبنان هیچ محصولی در زمینه ادبیات تولید نشد و فقدان چنین جریانی نیز در دنیای اسلام احساس می‌شود.
 
انبارداران ادامه داد: پشتیبان حقیقی جایزه نوبل ادبیات تئوری و تفکری است که غربی‌ها آن را دنبال می کنند تا فضاسازی کنند و جریان سیاسی-ادبی ایجاد شود. به گمانم نوبل جهت‌گیری سفت و سختی دارد تا بتواند استکبار را مطرح کند.
 
نویسنده کتاب «سه روایت از چمران» یادآور شد: چه کار فرخنده‌تری از این‌که با توجه به اوضاع و موقعیت موجود جهان اسلام جایزه‌ای مانند نوبل ادبیات را از ایران آغاز کنیم. به طبع هر کار بزرگی باید از جایی شروع شود و باید مقدماتش را فراهم کرد. جشنواره‌های مختلفی مانند جایزه جلال و پروین اعتصامی نیز با همین رویکرد کارشان را شروع کردند.
 
این نویسنده اضافه کرد: اگر قرار باشد جایزه‌ای به این مهمی در جهان اسلام تشکیل شود باید شورای سیاستگذاری مناسبی برای این کار تعیین کرد تا به اصطلاح خروجی کار خوب از آب درآید. نمونه چنین فعالیت‌هایی را در کشورهای مسلمان دیده‌ام. ایران بسیاری از فعالیت‌ها را انجام داد که کشورهای دیگر آن را دنبال کردند.
 
امیرحسین انبارداران متولد 1348 قم است. «امیر دلاور»، «سه روایت از چمران»، «پلاک و بازوبند»، «سه‌شنبه‌ها از جنس ماه»، «لحظه دیدار»، «عطر ملکوت» و «دلاوران کوچه تنگ» نام برخی از کتاب‌های اوست.

پیشینه این سوژه در خبرگزاری کتاب:

گفت‌وگوی کامران شرفشاهی، علیرضا قزوه، محمود اکرامی‌فر و یادداشت‌های حسین اسرافیلی و رضا اسماعیلی را در این باره بخوانید.