استاد عبدالحسین حائری نسخهشناس، فهرستنویس و رئیس پیشین کتابخانه مجلس (1354 - 1374) بامداد یکشنبه، یکم شهریور روی در نقاب خاک کشید.
همچنین وی 17 سال عضو هیات مؤلفان لغتنامه دهخدا بود و بر چاپ چند جلد از آن نیز نظارت داشت. وی صاحب نظریه «بازنویسى تاریخ علم بر اساس بازنویسى فهارس نسخ خطى» است که جایزهای جهانی را نیز برای وی به ارمغان آورده است.
زندهیاد استاد عبدالحسین حائری یزدی تیرماه ۱۳۰۶ در شهر قم به دنیا آمد. پدرش آقا میرزا احمد حائری از علمای روزگار خود بود و پدربزرگش (پدر مادرش) آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی، مؤسس حوزه علمیه قم بود. وی در همان اوان کودکی قرآن و قدری خواندن و نوشتن را در مکتب فراگرفت. بعد هم نزد پدر مقدمات عربی و بعضی کتابهای لغت و دروس مدرسهای را خواند.سپس سطوح عالی فقه و اصول را تا سن 19 سالگی نزد اساتیدی چون آیات عظام حاج شیخ مرتضی حائری (داییاش)، حاج شیخ محمد صدوقی، حاج سید محمدرضا گلپایگانی به پایان رساند.
بعد از آن نزد مراجع عالیقدری همچون آیات عظام حاج سید محمد تقی خوانساری، حاج سید صدرالدین صدر، حاج سید محمد حجت و حاج آقا حسین طباطبایی بروجردی دروس خارج را گذراند و در سن 24 سالگی به درجه اجتهاد نائل شد.
وی در سال 1330 به دلایل مختلف به تهران مهاجرت کرد. در آنجا به طور اتفاقی با آقای تفضلی، معاون وقت کتابخانه مجلس آشنا شد و ایشان از وی دعوت کرد به کتابخانه مجلس بیاید. در آنجا نسخههای خطی را به ایشان نشان دادند و از همان موقع شروع به نسخه شناسی و فهرستنگاری کرد.
پس از تأسیس اداره بررسی و تحقیق در کتابخانه، در سال 1343، مسئولیت آنجا به عهده وی گذاشته شد. در سال 1354 ریاست کتابخانه را عهدهدار شد و در سال 1363 نیز ریاست کتابخانه شماره دو مجلس به وی واگذار شد. در سال 1368 هم به عضویت هیات امنای کتابخانههای عمومی کشور درآمد.
خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) درگذشت این استاد برجسته نسخهشناسی و فهرستنویسی را به جامعه علمی و فرهنگی کشور تسلیت میگوید.
نظر شما