دکتر نجفقلی حبیبی ــ نویسنده و شارح آثار فلاسفه اسلامی ــ در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، تأکید کرد: یکی از رسالت‌های اساسی فصلنامه‌ها و مجلات تخصصی نقد، انتشار و درج نقدهای مناسب درباره کتاب‌های نوانتشار است، که اگر از این رسالت خود عدول کنند، دیگر نمی‌توان از انتشار آنها دفاع کرد.

وی افزود: برخی ماهنامه‌‌های تخصصی نقد کتاب را مطالعه می‌کنم. مؤسسه خانه کتاب نیز در یک سال گذشته چندین فصلنامه با رویکرد «نقد» را منتشر کرده است که می‌توان به آینده روشن آنها امیدوار بود.

حبیبی با تصریح بر این‌ که عمر نقد در کشور ما چندان بلند نیست و ما در نوشتن «نقد» هنوز در اول راه هستیم، گفت: من با ظهور نسل جدید در حوزه فلسفه، به نقد و تربیت ناقد امیدوارم.

این استاد فلسفه با بیان این که نقد در کشور ما و در میان نسل میانی فلسفه‌خوانده نیز دارای موانعی است، به این مورد اشاره کرد که بیشتر استادان جوان برای ارتقای رتبه علمی خود از طریق نگارش نقد، به جرح و تعدیل نوشته‌های دیگران و تقلب از نقدهای این و آن دست می‌زنند که این امر فی‌نفسه درست نیست. یک نقد خوب باید حاصل مطالعه کامل کتاب باشد و نظر اجتهادی ناقد در آن دیده شود.

مصحح رساله «شرح توحید الصدوق» افزود: ناقدان پیشکسوت که آثار استادان و نویسندگان جوان به‌ویژه در حوزه اندیشه را بررسی می‌کنند، باید از تخریب نویسندگان جوان اجتناب کنند و راه را با عطوفت و نقد منصفانه به آنها نشان دهند.

وی با بیان این‌ که نقد با ترازوی عقل و منطق سنجیده می‌شود، گفت: اقبال به فلسفه اسلامی در سال‌های اخیر از سوی جوانان بهتر شده است و جوانان بسیاری علاقه‌مند به تحصیل در حوزه و دانشگاه، در رشته فلسفه و گرایش‌های آن هستند و من برای تلاش‌های این جوانان احترام قائلم.

مصحح کتاب‌ «شرح التلویحات اللوحیة و العرشیه» توضیح داد: نقد هم مانند اقبال جوانان به فلسفه، آرام‌آرام در حال حرکت است. نمی‌توانم بگویم اقدامات بسیار خوب و دقیقی در امر نقد اتفاق افتاده است، اما نمی‌توان تمرین جوانان برای نقد را هم زیر سؤال برد. امیدوارم طی چند سال اخیر شاهد رشد چشمگیری در میان جوانان علاقه‌مند به تحصیل در رشته فلسفه و به تبع آن در نقد کتاب‌های این رشته باشیم.
 
حبیبی تصحیح کتاب‌ها و رساله‌های فلاسفه کلاسیک را یکی از ابزارهای مهم در رویکرد نقد دانست و گفت: فلسفه اسلامی، سال‌ها به فراموشی سپرده شده بود، اما با اقبال و تصحیح رساله‌های فلسفه، فضا برای نقد این تصحیح‌ها باز شده است.
 
وی یادآور شد: نوشتن نقد خوب در گرو این است که بتوانیم نظام و دستگاهی برای فلسفه در ایران متصور شویم. تا وقتی کتاب‌ها و تصحیح‌های فلسفی از یک نظام برخوردار نباشد، چندان نمی‌توان به نقد مطلوب هم امیدوار بود.