به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، نجم‌الدین سیف‌آبادی، ایرانشناس ساکن آلمان در سن 94 سالگی درگذشت. برخی آثار این ایرانشناس عبارتند از  «دین‌های ایران باستان»، «زبان و ادبیات پهلوی (فارسی میانه)»، «مسمی به مختصر مفید در احوال بلاد ولایت ایران» و «توصیف جغرافیای ایران در زمان صفویه» برگردان «قابوس‌نامه کیخسرو»، «سفرنامه ناصر خسرو» و «کلیله و دمنه».

پروفسور نجم‌آبادی استاد دانشگاه‌های تهران و هیدلبرگ آلمان نهم فروردین 1301 در خاندان نجم‌آبادی مقیم تهران زاده شد. پدرش شیخ مهدی نجم‌آبادی از روحانیون مشروطه‌خواه است که علاوه بر نمایندگی مردم کرمان در مجلس دوم مشروطه، در سال 1327 مسئول نظارت بر مطبوعات در اداره معارف بود. پروفسور نجم‌آبادی از سال 1327 تا 1332 در دانشگاه تهران تحصیل کرد. در سال 1334 برای ادامه تحصیل به آلمان رفت و در سال 1336 از دانشگاه توبینگن، موفق به دریافت درجه دکتری شد.

«رست‌خیز نزد زردشت» عنوان پایان‌نامه دکتری او است. سپس به ایران بازگشت و از سال 1339 تا 1357 در رشته زبان‌شناسی و زبان‌های باستانی در دانشگاه تهران به تدریس پرداخت. در سال 1357 به دعوت دانشگاه هیدلبرگ به آلمان رفت و از سال 1357 تا 1390 به تدریس فارسی آغازین، فارسی میانه و فارسی باستان پرداخت.

نجم‌آبادی پس از گرفتن مدرک دکتری حدود هشت سال در دانشگاه تهران تا سال ۱۳۴۶ به عنوان استاد در رشته زبان‌شناسی مشغول به تدریس بود و پس از آن بار دیگر راهی آلمان شد و در دانشگاه فرایبورگ و هامبورگ به عنوان استاد میهمان در شاخه‌های شرق‌شناسی و اسلام‌شناسی به تدریس پرداخت.

وی چند سالی نیز در دانشگاه وین تدریس کرد و سپس در تهران ریاست موسسه ایران‌شناسی را بر عهده گرفت و در نهایت شهر و دانشگاه هایدلبرگ را برای ادامه مسیر تدریس، تحقیق و پژوهش خود انتخاب کرد.

نجم‌آبادی در جمع‌آوری و شناسایی نسخ خطی ایرانی در دانشگاه هایدلبرگ زحمات فراوانی کشید و حاصل تلاش خود را به صورت یک کتاب گردآوریی کرد.

پروفسور سیف‌الدین نجم‌آبادی ۲۲ مهر امسال در سکوت خبری درگذشت و یکم آبان ماه نیز در شهر هایدلبرگ آلمان به خاک سپرده شد.