به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، مراسم تشییع پیکر دکتر مهدیه الهی قمشه‌ای صبح امروز (۲۱ تیرماه) با حضور شخصیت‌های برجسته فرهنگی مجید غلامی جلیسه، مدیرعامل خانه کتاب، محسن مؤمنی شریف، رئیس حوزه هنری، احمد مسجدجامعی، عضو شورای اسلامی شهر تهران، سیدمحمود دعائی، عباس سجادی، ایرج حسابی، عبدالجبار کاکایی، رضا رفیع، حسام‌الدین سراج، سهیل محمودی، ساعد باقری، فاطمه راکعی، ناصر فیض، محمد سلمانی، عبدالحسین مختاباد، حمید شاه‌آبادی و افشین اعلاء مقابل تالار وحدت برگزار شد.
رضا رفیع، شاعر و طنزپرداز کشورمان در این مراسم به ایبنا گفت: در برخی مواقع زبان از صحبت درباره شخصیت‌های برجسته ادبی و فرهنگی قاصر است و خانم الهی قمشه‌ای از این معدود شخصیت‌ها بود. من قبل از اینکه جذب ادبیات، علم و حافظه عجیب‌وغریب وی شوم، جذب اخلاق انسانی، اسلامی و دینی او شدم. وی با رفتار، لبخند و برخوردش همه را جذب می‌کرد و جاذبه عجیبی داشت. هر مخاطبی که پیش او می‌رفت، دست‌پر برمی‌گشت و جذب این چشمه علمی و ادبی می‌شد.
وی ادامه داد: مرحوم قمشه‌ای آشنا و مسلط به قرآن و ارتباطات اشعار مولانا و حافظ با آیات قرآن بود. او در صحبت‌هایش دائما در حال رفت و آمد بین قرآن و ادبیات بود و این اتفاق بسیار قشنگی است چراکه نماد و خلاصه فرهنگ دینی و ایرانی بود. او نعمتی بود که متأسفانه از دستش دادیم، باید این را بپذیریم که دکتر الهی قمشه‌ای دیگر در بین ما نیست اما سخنرانی‌ها و کتاب‌های او موجود است و ما می‌توانیم از این منابع ارزشمند استفاده کنیم.
این طنزپرداز در توضیح ویژگی‌های ادبی مرحوم الهی قمشه‌ای اظهار کرد: استاد به قدری از طنز استفاده می‌کرد که من رضا رفیع معروف به طنزپرداز استفاده نمی‌کردم. معمولاً جایی که او صحبت می‌کرد، به خودم می‌گفتم که بهتر است بعد از او صحبت نکنم چراکه او آن‌قدر آن محفل را با حکایات و تمثیلات قرآنی، عرفانی و ادبی شاد می‌کرد و به نحوی مجلس را به دست می‌گرفت که دیگر جایی خالی نمی‌ماند تا من بروم و مطلبی بیان کنم.
همچنین عبدالجبار کاکایی در توضیح ویژگی‌های ادبی مرحوم مهدیه الهی قمشه‌ای گفت: مرحوم مهدیه الهی قمشه‌ای محفوظات ادبی فوق‌العاده زیادی داشت و مانند برادرش گنجینه ادبی بود. وی تفکرات ویژه‌ای روی مثنوی مولانا داشت و چنان با مفاهیم آن محشور شده بود که تأثیر آن در شخصیت و منشش نمایان شده و شخصیت ویژه‌ای به او داده بود.
وی ادامه داد: همان‌طور که سخنرانان این مراسم اظهار کردند، همنشینی و مطالعه با مثنوی مولانا روی او تأثیر گذاشته بود و شاید به همین دلیل است که او را همیشه خنده‌رو می‌دیدیم، این اتفاق از مطالعه و سیر در آثار مولانا نصیب انسان می‌شود. این بانوی بزرگوار ذوق شعر هم داشت، قرآن‌پژوه بود و بدون شک شخصیت پرفضیلتی داشته است که در جامعه امروز کمتر می‌توان نمونه‌ای مانند او یافت. به نظرم ما امروز یک گنجینه ارزشمند را از دست داده‌ایم.
دوشنبه ۲۱ تیر ۱۳۹۵ - ۱۵:۳۵
نظر شما