به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از نیویورک‌تایمز- بسیار عجیب و متناقض است که کتابی درباره والدین نگاشته شود زیرا گفته می‌شود کتاب خواندن دنیای ذهن انسان را گسترش می‌دهد اما مراقبت از یک کودک دنیای انسان را کوچک می‌کند. پدر و مادرها تمام روز، ماه، و سال خود را صرف مراقبت از فرزندان خود می‌کنند. عشق به فرزندان در والدین بسیار بالا است اما مسئولیت‌های بچه‌دار شدن نیز به همان اندازه زیاد است.
در این میان خواندن کتاب درباره نویسنده‌ای که نگاهی والا به این موضوع دارد خالی از لطف نیست. «آلیسون گپنیک» در کتاب پیشین خود تحت عنوان «فرزند فلسفی» اعلام کرده بود که ذهن پیچیده کودکان و روش برخورد آنان با دنیا می‌تواند به ما در درک دنیای اطرافمان یاری رساند. وی در کتاب آخر خود تحت عنوان «باغبان و نجار» همان روش پیشین را برمی‌گزیند و اعلام می‌کند که کودکان بسیار خلاق هستند و والدین باید به آنان اجازه انجام کارهای مختلف به روش‌های انتخابی‌شان را بدهند و آن گاه همه چیز به شکل درست انجام خواهد شد. «ما نمی‌توانیم فرزندانمان را مجبور به یادگیری کنیم اما می‌توانیم به آن‌ها اجازه یادگیری بدهیم.»
این روانشناس در کتاب خود اعلام می‌کند مخالف روش‌های مدرن مراقبت از فرزندان است و معتقد است «اگر والدین روش‌های درستی را انتخاب کنند فرزندان آنان بسیار متفاوت‌تر از یک انسان عادی رشد خواهند کرد.
بزرگ کردن کودکان تبدیل به شغلی برای والدین شده است و فشار زیادی به آنان وارد می‌کند. امروزه حتی اجازه دادن به فرزندان برای بازی در کوچه یا خیابان نیز قوانین خاص خود را دارد و این نشان از وسواس فکری فرهنگ جامعه دارد.»
اما بزرگ‌ترها باید بدانند که فرزند آنان بزرگ می‌شوند و سطحی از دانش را فرا می‌گیرند که توان آن را دارند. اهمیتی ندارد که پدر و مادر تا چه اندازه برای این یادگیری تلاش کنند. در دنیای امروز کودکان در معرض آموزش‌های مختلف قرار دارند و یادگیری بخش لاینفک جامعه کنونی است.
ایده عنوان کتاب «گپنیک» از نظرات شخصی او شکل گرفته است. وی معتقد است والدین کارهای خود را مانند یک نجار انجام می‌دهند و تلاش بسیاری می‌کنند تا جنس خام را به شکلی مرتب دربیاورند اما والدینی که شبیه یک باغبان باشند محیط مناسبی را برای رشد و پرورش گیاهان فراهم می‌کنند. والدین بهتر است در پی باغبان شدن باشند و بدانند جذابیت ماجرا وقتی رخ می‌دهد که انسان از تمام قدرت کنترل خود بهره نگیرد. باید بدانیم که جذابیت آینده به این است که چیزی از آن ندانیم بنابراین اگر تلاش کنیم علایق کودکانمان را از الان مشخص کنیم و برای زمانشان تصمیم‌گیری کنیم هیچ چیز در آینده خود کودک را شگفت‌زده نخواهد کرد.
البته بسیاری از والدین در درک سخنان «گپنیک» دچار مشکل می‌شوند و نمی‌دانند برای کودکی که آیفونش را با هیچ چیز در دنیا عوض نمی‌کند چگونه می‌توان نقش یک باغبان را بازی کرد. وی در این کتاب نمونه‌هایی برای درک والدین نوشته است.
این روانشناس در فصل پایانی کتاب خود از قدرت انسانیت سخن می‌گوید و اعلام می‌کند رابطه والدین و فرزندان به ما انسانیت را می‌آموزد. وی معتقد است این عشق است که سبب می‌شود زندگی خود را وقف فردی دیگر کنیم.
البته این عقاید وی به مذاق والدینی که معتقدند برای آینده کودکان خود برنامه‌ریزی کنند خوش نمی‌آید اما این روانشناس معتقد است بنا بر قانون «تکامل» انسان به جلو پیش می‌رود و دچار مشکل خاصی نخواهد شد.
دوشنبه ۸ شهریور ۱۳۹۵ - ۱۲:۱۰
نظر شما