چهارشنبه ۲۹ دی ۱۳۹۵ - ۱۳:۳۱
بیدل میراث مشترک همه فارسی‌زبانان است

هادی سعیدی‌کیاسری، دبیر علمی چهارمین عرس بیدل دهلوی در مراسم افتتاحیه این مراسم گفت: بیدل میراث مشترک همه فارسی‌زبانان و دربردارنده معارفی است که نسل به نسل منتقل شده و امروز به ما رسیده است؛ در نتیجه هرچقدر این مجالس بیشتر برگزار شود، شاهد مطرح شدن بیشتر این بزرگان زبان فارسی در جهان خواهیم بود.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، آیین افتتاحیه چهارمین عرس بیدل دهلوی صبح امروز چهارشنبه (29 دی‌ماه) با حضور افتخار هادی سعیدی‌کیاسری، دبیر علمی چهارمین عرس بیدل دهلوی، حسین عارف، رییس پیشین موسسه اکو، پروفسور شریف قاسمی از هند، سیدرضا محمدی، رییس اتحادیه نویسندگان افغانستان، علی معلم دامغانی، رییس فرهنگستان هنر و شخصیت‌های مختلف فرهنگی و هنری در مرکز همایش‌های وزارت کشور برگزار شد.
 
هادی سعیدی‌کیاسری، دبیر علمی چهارمین عرس بیدل دهلوی در ابتدای این مراسم ضمن خیرمقدم به افراد حاضر در همایش اظهار کرد: بیدل شاید بزرگ‌ترین شاعری باشد که انسان را شرح داده و پاسخی برای پرسش‌های بزرگ انسان داشته است. برای معرفی بیدل به جهانیان راه زیادی رفته‌ایم؛ چه از آن روزگار که کمتر کسی بیدل را می‌شناخت، چه امروز که همه او را می‌شناسند اما با این حال راه زیادی باقی مانده است.
 
وی ادامه داد: خوشحالیم که در چهارمین عرس بیدل دهلوی فرهیختگان و ادیبان بیش از 20 کشور دنیا حضور دارند؛ کسانی که یا به شکل تخصصی به بیدل‌شناسی پرداخته‌اند و یا به گسترش زبان فارسی کمک شایانی کرده‌اند.

دبیر علمی چهارمین عرس بیدل دهلوی با اشاره به ارزش و مقام بیدل گفت: بیدل میراث مشترک همه فارسی‌زبانان است و دربردارنده معارفی است که نسل به نسل منتقل شده و امروز به ما رسیده است؛ در نتیجه هر چقدر این مجالس بیشتر برگزار شود و همکاری میان کشورهای فارسی‌زبان گسترش بیشتری پیدا کند، شاهد مطرح شدن بیشتر این بزرگان زبان فارسی در جهان خواهیم بود.
 
وی افزود: هیچ زبانی در دنیا یافت نمی‌شود که بتواند به چنین معارفی بپردازد و این حجم از سخن‌های ارزشمند را در خود جای دهد. اما متاسفانه این میراث پراکنده است و برگزاری چنین نشست‌هایی می‌تواند به تمرکز گنجینه‌های ادبی ما کمک شایانی کند. در حال حاضر شاعران جوانی در پاکستان و هند داریم که به زبان فارسی شعر می‌گویند و حتی شعر آنها به شعر شاعران موفق ما طعنه می‌زند.
 
کیاسری در معرفی افراد حاضر در این همایش اظهار کرد: از میان 75 استاد طراز اول زبان فارسی در جهان که آنها را برای حضور در این مراسم دعوت کرده بودیم، تنها 15 نفر از آنها در این مراسم حاضر نشدند و سایر دوستان ما را در برگزاری این مراسم باشکوه همراهی و همیاری کردند.
 
وی ادامه داد: ما برای نخستین بار در کنار برگزاری این مراسم کارگاه نسخه‌پژوهی را برگزار می‌کنیم. همچنین افتخار ما این است که در این برنامه شخصیت‌های برجسته از کشورهای مختلف حضور دارند و امیدوارم این کمربند همبستگی فرهنگی‌که شکل گرفته است، محکم‌تر شود.
 
برگزاری عرس مقدمه‌ای برای معرفی بیدل به جهانیان
 
علی معلم‌دامغانی با اشاره به برگزاری این مراسم گفت: مراسم عرس در هند مطرح است، به همین دلیل ممکن است به ذهن برسد که با توجه به هندی بودن بیدل، چرا عرس در ایران برگزار می‌شود اما این اتفاق با رویکرد بیدل همخوانی دارد که گفت: «هرجا که سری به سجده رسد آسمان من است» پس عرس هرجایی می‌تواند باشد. مهرجان نیز به معنی یادبود کسی است که خداوند به او عنایت داشته است.
 
وی افزود: از سال‌ها پیش سعیدی کیاسری قصد برگزاری عرس را داشت و با خون دل فراوان سرانجام این مراسم برگزار شد. این عرس مقدمه‌ای برای معرفی بیدل به تمامی دنیاست چرا که دیوان او یکی از سرمایه‌های ادبیات فارسی و همه فارسی‌زبانان تمام جهان است.
 
هیچ وقت جرأت نکردم به سمت شعر بیدل بروم!
 
در ادامه این مراسم حسین افتخار عارف که دیگر سخنران این مراسم بود، اظهار کرد: من شاعر هستم و کارم شعر گفتن است حالا این شعرها گاهی خوب و گاهی بد می‌شوند. دکتر کیاسری علاقه خاصی به بیدل دارد و هیچ‌کسی را مانند او، علاقه‌مند به بیدل ندیده‌ام و هر موقع با او صحبت داشتم به غیر از بیدل حرفی از کیاسری نشنیدم.
 
وی ادامه داد: من شاعر هستم و از منتقدان می‌ترسم. بیشتر از منتقدانی که هم معلم و هم پژوهشگر هستند ما باید از این استادان یاد بگیریم چرا که شعر بدون آنها معنا ندارد. من از دوران دانشجویی که شعر می‌خواندم قالب بیدل مورد پسندم نبود به همین دلیل علاقه‌ای به بیدل نداشتم. بیدل یک شاعر پیچیده است به همین دلیل هیچ وقت جرأت نکردم به سمت او بروم.
 
رییس سابق موسسه فرهنگی اکو با اشاره به پژوهش‌های انجام شده روی شعر بیدل گفت: پژوهش روی شعر بیدل کم است اما در سال‌های گذشته پژوهش‌های خوبی انجام شده است که از این بین می‌توان به کتاب‌های حسن حسینی و شفیعی کدکنی اشاره کرد.
 
حسین افتخار عارف در توضیح تاثیر شاعران بزرگ بر شناخت ادبیات اظهار کرد: مولانا و بیدل از جمله شاعران مشهوری هستند که این روزها مورد توجه علاقه‌مندان شعر قرار گرفته‌اند اما برای شناخت آنها شعرخوانی کافی نیست. برای مثال اگرچه بیدل به فارسی شعر گفته اما بدون درک فرهنگ هندی ـ اسلامی، تفسیر شعرهای بیدل در ایران ممکن نیست. باید میراث اسلامی شبه‌قاره هند را بررسی کنیم تا بتوانیم به نتایج مشخصی از شعر او برسیم.
 
وی ادامه داد: فکر می‌کنم کسی را نتوان نام برد که روی اشعار بیدل تحقیق و پژوهش کرده باشد و امروز در جمع ما حضور نداشته باشد. به همین دلیل بسیار خوشحالم که چنین مراسمی در ایران در حال برگزاری است. به نظرم باید جمعی تشکیل شود تا با نظر گروهی، گزیده اشعار بیدل را منتشر کنیم. گزیده‌ای که نظر شخصی نباشد و این اثر بدون شک کتاب ارزشمندی خواهد شد. این کار، کار سختی نیست و نهادی که توانسته چنین مراسم باشکوهی را برگزار کند قطعاً می‌تواند آن کتاب را نیز آماده و منتشر کند. در پایان به بنیاد بیدل تبریک می‌گویم چراکه فکر نمی‌کنم تابه حال، در هیچ کجای دنیا، چنین مراسم باشکوهی برای بیدل برگزار شده باشد.
 
حضور بیدل کمتر از معجزه نیست
 
شریف قاسمی، استاد دانشگاه هند نیز در سخنان کوتاهی گفت: زمانی که زبان فارسی رو به زوال بود بیدل به سرودن اشعار فارسی پرداخت. بیدل درباره وضع اقتصادی، اجتماعی و سیاسی آن زمان غزلی نوشته است و به نظرم حضور او در آن دوره کمتر از معجزه نیست.
 
وی ادامه داد: بیدل در بسیاری از نوشته‌هایش درباره شعرها توضیح داده است اما فکر می‌کنم که اینها کافی نیست چرا که در مورد شعرهای بیدل پژوهش‌ها و تحقیق‌های بسیاری می‌تواند انجام شود.
 
این استاد دانشگاه هند با اشاره به استفاده از تفکر بیدل در شعر شاعران امروز اظهار کرد: این روزها در ایران شاعرانی داریم که بیدل را جدی دنبال می‌کنند اما این دنبال کردن به دلیل سبک شعری او نیست بلکه این افراد، افکارش را دنبال می‌کند؛ چیزی که بیدل در گذشته پیش‌بینی کرده و در اشعارش گفته بود که روزی شاعران از فکر و زبانش استفاده خواهند کرد.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها