به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، طی روزهای گذشته انتشارات چترنگ کتاب «نامزدی آقای ایر»‌، اثر ژرژ سیمنون را با ترجمه عاطفه حبیبی راهی بازار نشر کرده است. این رمان پیش از این دو بار به انگلیسی ترجمه شده است و در سال 1989 اقتباسی سینمایی از آن روی پرده رفت.

در توضیح داستان این کتاب باید گفت آقای ایر مردی منزوی است که همسایه‌هایش از او می‌ترسند. او خیلی پایش را از در خانه‌ بیرون نمی‌گذارد؛ فقط هفته‌ای یک‌بار به کلوب بولینگ می‌رود، جایی که در آن همه خیال می‌کنند او یک پلیس است. وقتی زنی در حوالی محل زندگی آقای ایر به قتل می‌رسد، سرایدار خانه انگشت اتهام را به سوی او نشانه می‌گیرد و از این به بعد پلیس چشم از او برنمی‌دارد و هر روز و هر ساعت تعقیبش می‌کند. غافل از اینکه تنها گناه آقای ایر این است که به اشتباه یک دل نه صد دل عاشق دختری شده است.

رمان‌های روان‌شناختی سیمنون، آمیزه‌ای از پرداخت استادانه و کالبدشکافی هوشمندانه روان انسان‌هاست. او ترس‌ها، عقده‌های روانی، گرایش‌های ذهنی و وابستگی‌هایی را توصیف می‌کند که در زیر نقاب زندگی یکنواخت روزمره پنهان هستند و ناگهان با انفجاری غیرمنتظره به خشونت و جنایت منتهی می‌شوند.

در پشت جلد این کتاب می‌خوانیم:‌ «دو بازرس به هم نزدیک شدند تا مانع فرار آقای ایر شوند. آنها هم مثل آقای ایر گردن می‌کشیدند تا انتهای سکو را ببینند. کنجکاو بودند بدانند چه کسی قرار است بیاید. هیچ کس نیامد. قطار سوتی کشید. یکی از کارکنان می‌دوید و درهای قطار را می‌بست. آقای ایر هنوز امیدوار بود. دردی که در تمام تنش بود، عصبی‌اش کرده بود. همیشه فکر می‌کرد که آلیس درست در لحظه‌ای که قطار شروع به حرکت می‌کند، بپرد روی پله‌های قطار. پا به زمین می‌کوبید، ابروهایش را در هم کشیده بود و لبخند می‌زد، در حالی که اشک بی‌قراری در چشمانش حلقه زده بود.»

روزنامه گاردين از سيمنون به‌عنوان يکی از مستعدترين نويسندگان قرن بيستم نام برده است و ويليام فاکنر، نويسنده شهير آمريکايی، در موردش می‌گويد: «خواندن آثارش را دوست دارم. او مرا به ياد چخوف می‌اندازد.»

کتاب «نامزدی آقای ایر»‌، اثر ژرژ سیمنون با ترجمه عاطفه حبیبی 167 صفحه، شمارگان 1000 نسخه و به‌بهای 14 هزار تومان توسط انتشارات چترنگ منتشر شده است.
 
ژرژ سیمنون، نویسنده سرشناس داستان‌های پلیسی در 12 فوریه 1903 در شهر لیژ بلژیک متولد شد. سیمنون یکی از پرکارترین نویسندگان قرن بیستم بود. وی عادت داشت ساعت چهار صبح از خواب بیدار شود و شروع به نوشتن کند. این کار را تا ظهر ادامه می‌داد و بقیه روز را استراحت می‌کرد. به این ترتیب می‌توانست در هر روز 60 تا 80 صفحه مطلب بنویسد. رمان‌های او آمیزه‌ای از پرداخت استادانه و کالبدشکافی هوشمندانه روان انسان‌هاست. وی ترس‌ها، عقده‌های روانی، گرایش‌های ذهنی و وابستگی‌هایی را توصیف می‌کند که در زیر نقاب زندگی معمولی و یکنواخت روزمره پنهان هستند و ناگهان با انفجاری غیرمنتظره به خشونت و جنایت منجر می‌شود.

آثار او مشتمل است بر بیش از 200 رمان، 150 رمان کوتاه، یک سناریو برای باله، چندین جلد زندگینامه (که نخستین آنها با عنوان خاطرات خودمانی در 1981 منتشر شد)، مقالات بی‌شمار و تعداد زیادی رمان عامه‌پسند که آنها را صرفاً برای کسب درآمد و با یک دوجین نام مستعار نوشته است. اما شهرت وی به واسطه‌ 75 رمان و 28 داستان کوتاهی است که کمیسر مگره قهرمان آنهاست. نخستین این رمان‌ها با نام «مسافری که با ستاره شمال آمد» (Pietr Le Letton) در سال 1931 و آخرین آن‌ها «مگره و مسیو چارلز» به چاپ رسیدند.