نخستین مجموعه شعر «پیله و پروانه»، سروده محمدحسین باتمانغلیچ منتشر شد.
این کتاب حاوی غزلها، مثنویها، چهارپارهها و اشعار نیمایی شاعر است. در همین نخستین مجموعه شعر، باتمانغلیچ تبحر و تسلط خود را در سرودن شعر در قالبهای مختلف نشان داده است.
غالب اشعار، مضمون عاشقانه، آیینی و اجتماعی دارند. اشعار یکدست و روانند و از همان صفحات نخستین کتاب، مخاطب را به خواندن تمام کتاب وامیدارند. در این میان، غزلهای شاعر، مثالزدنیاند.
در یکی از غزلهای این کتاب میخوانیم:
«سالها، سیر در آفاق – سراسر- کردم/ آخر ای دوست! سر کوی تو، سر برکردم
وَه چه گلها که به بوی تو ز هر باغ و چمن/ یک به یک، چیدم و بوییدم و ... پرپر کردم
چاک کردم شب هجر تو گریبان شکیب/ پیرهن دوختم از آتش و در بر کردم
مَه گواه است، که در دامن شب، نام تو را/ بس که فریاد زدم گوش فلک کر کردم
گویی از خون جگر بود و به کامم میریخت/ هر چه با یاد لبت، باده به ساغر کردم
شب تنهایی من روشنی از یاد تو داشت/ تاش با شمع خیال تو منوّر کردم
تا برانگیخت نگاهت ز دلم شور غزل/ هرکجا دم زدم از عشق تو محشر کردم»
مجموعه شعر «پیله و پروانه» در 212 صفحه و با قیمت 17 هزار تومان در دسترس علاقهمندان قرار گرفته است.
نظر شما