به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، مراسم نکوداشت استاد سید عبدالله انوار، نسخه‌شناس، کتابشناس، فهرست‌نگار، تهران‌پژوه با سخنرانی دکتر مهدی محقق، عضو هیات امنای انجمن مفاخر و آثار فرهنگی، احمد مسجدجامعی، عضو شورای شهر، دکتر حسن بلخاری، رئیس انجمن مفاخر و آثار فرهنگی، دکتر غلامرضا اعوانی، استاد دانشگاه شهیدبهشتی چهارشنبه سوم خردادماه در این انجمن برگزار شد.

انوار در خلا استاد انوار نشده است
مسجدجامعی گفت: انوار در تهران رشدونمو پیدا کرد، شهری که زمانی یک مکتب حکمی داشت و این مکتب از ظرفیت بالایی برخودار بود. بنابراین نباید تصور کنید که انوار در خلا استاد انوار شده است. بلی، تهران در زمان خود یک روح عمیق فلسفی و حکمی داشته است، شهری که دارای جلسات علمی فراوان بوده و استاد انوار به برخی از این جلسات رفت و آمد داشته است.
 
وی افزود: در تهران جلسه‌ها و حلقه‌های دانشی بود که حلقه بحث بود و دانش را انتقال می‌داد و استاد انوار در این حلقه‌ها وارد شده است. بنابراین استاد انوار محصول همان محافل و حلقه‌های علمی شهر هزار حکیم است. مرد حکیمی که بسیار می‌داند اما در پی آن نیست که کسی وی را حکیم بداند. 

نیاز داریم دانش و اندیشه را پاس بداریم
حسن بلخاری گفت: استادان قطعا به نکوداشت و تجلیل نیاز ندارند، اما ما نیاز داریم که از آنها تجلیل کنیم تا بگوییم که دانش و اندیشه را پاس می‌داریم.  
 
وی افزود: باید دید چرا انوار در موسیقی، ریاضی، نجوم و ... استاد است و توانسته بر کتاب شفای ابن‌سینا حاشیه و موسیقی کبیر فارابی حاشیه بنویسد و آثار ملاصدرا را ترجمه کند. سختکوشی و آموختن از استادان گرانمایه باعث شده که وی از هر خرمنی خوشه‌ای بچیند و بتواند علامه‌ای شود که در روزگار ما از سخنان دشوار فارابی و ابن‌سینا گره بگشاید و بر آن شرح و تعلیق بنویسد.
 
انوار، عاشق تدریس است
مهدی محقق بیان کرد: آشنایی و دوستی با انوار با علم شروع شد و همواره این دوستی با علم‌آموزی همراه بود. برای ما منزل انوار یک آکادمی شده بود، اگرچه هنوز هم همانطور است و وی عاشق تدریس علوم مختلف است. انوار را تقریبا 37، 40 سال پیش، برای مسئولیت کتاب‌های خطی کتابخانه ملی پیشنهاد کردم.
 
وی افزود: پیشنهاد سپردن مسئولیت کتاب‌های خطی کتابخانه ملی به انوار که با اصرار من همراه بود، به دلیل آشنایی که وی با فلسفه، ریاضی، موسیقی، نجوم، منطق و ... داشت و صلاحیت و دلسوزی را دارا بود تا در این بخش فعالیت کند و این قسمت به دست فرد نااهلی نیفتد. بنابراین شخصیت انوار یک شخصیت جامع است که شاید مانند وی در این زمان نداشته باشیم. شخصیت فروتنی که عاشق آموختن است و هرچه می‌داند با فروتنی به دیگران می‌آموزد.  
 
سابقه حکمت‌آموزی در خانواده انوار
غلامرضا اعوانی نیز در این نکوداشت گفت: از امثال استاد انوار باید برای انتقال فرهنگ استفاده کرد، زیرا فرهنگ با انتقال از یک نسل به نسل دیگر منتقل می‌شود و جریان پیدا می‌کند. فرهنگی که ممتاز است و ایران در میان کشورهای شرق به داشتن حکمت معروف بوده و حتی دین را نیز به عنوان حکمت پذیرفته است. البته این حکمت اختصاص به ایران بعد از اسلام ندارد، بلکه ایرانیان قبل اسلام نیز از حکمت برخودار بودند.
 
وی افزود: اما در ایران، شهر تهران به شهرهزار حکیم معروف بوده و انوار نیز در این شهر در یک خانواده اهل علم رشدونمو یافته و از محضر استادان برجسته‌ای بهره برده است. ضمن اینکه در خانواده‌ای تربیت شده که در این خانواده حکمت‌آموزی سابقه داشته است. از طرفی اشاره شد که وی کتابشناس، نسخه‌شناس، تهران‌پژوه و ... است، اما باید گفت ما کتابشناس و نسخه‌شناس کم نداشته‌ایم، آنچه درخور تامل است، آثاری است که از وی (تعلیقه مفصل بر دانشنامه علایی ابن‌سینا، ترجمه مقاصدالفلاسفه غزالی، ترجمه شرح تلویحات شیخ اشراق، ترجمه و شرح منطق‌المخلص امام فخر رازی، شرح و تعلیقه دره‌التاج علامه قطب‌الدین شیرازی، شرح و تعلیقه بر مصنفات بابا افضل کاشی نوش‌آبادی و شرح موسیقی‌الکبیر فارابی) به جای مانده است.

این استاد دانشگاه شهید بهشتی ادامه داد: انوار به خوبی کتاب موسیقی الکبیر فارابی را تحلیل کرده و بر کتاب شفای ابن‌سینا نیز تعلیق و حاشیه نوشته است. از طرفی وی به زبان‌های انگلیسی و فرانسه آشناست که این زبان‌ها در روش تحلیل بسیار مهم است. ضمن اینکه انوار کتاب شفای را در سن 92 سالگی با کمال دقت تالیف کرده است.

در پایان این نکوداشت از طرف بنیاد ایرانشناسی، دبیرخانه جایزه فارابی، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، بنیاد علمی و فرهنگی بوعلی سینا و بعضی نهادهای دولتی و خصوصی به استاد انوار هدایایی اهدا شد.