به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، مهدویت عقیده‌ای است که همواره برخی سودجویان با سوءاستفاده از نادانی برخی عوام، خود یا افرادی دیگر را به‌جای منجی موعود به مردم معرفی کرده و آنان را از مسیر درست به بیراهه کشانده‌اند. بر همین اساس، گروه‌ها و فرقه‌های فراوانی مانند کیسانیه، واقفیه، احمدیه (قادیانه)، بابیه و بهائیت پدید آمده‌اند. آشنایی با تاریخ این مدعیان و فتنه‌هایشان مشخص میکند که آگاهی از آینده موعود به تنهایی برای سعادت انسان کافی نیست، بلکه آشنایی با ویژگی‌ها و علائم مشخص‌کننده شخص موعود نیز ضروری است.
مهدی قندی در کتاب «آسیب‌شناسی موعودگرایی؛ با تاکید بر آسیب‌گستری مسیح‌نمایان و مهدی‌نمایان» در هفت فصل با عنوان‌های «موعودنمایان در تاریخ ادیان»، «مدعیان و منسوبان دروغین مهدویت در جهان اسلام»، «فتنه عباسیان و دو مهدی دروغین»، «غائله بابیان و مهدی دروغین شیرازی»، «انشعاب در بابیان و پیدایش بهائیان»، «بهائیان و تحریف ماموریت مهدی موعود» و «بهائیان و مهدویت حضرت حجت (عج)» برخی از دروغپردازیها و فتنه‌های آخرالزمانی را بررسی میکند.
«مدعیان دروغین و دعوت به توبه و ریاضت» یکی از سرفصل‌های کتاب است که در صفحه 34 درباره آن می خوانیم: «علی‌رغم میل عمومی مردم به آسان‌گیری در شریعت، گروهی اندک نیز پیدا می‌شوند که میل به ریاضت‌کشی دارند و با غوطه خوردن در سختگیری‌های بیش از حد، احساس شخصیت دینی می‌کنند. عده‌ای از شیادان نیز هدف خود را در سازماندهی این‌گونه افراد و سوار شدن بر گرده آنان قرار می‌دهند. بیشتر این دسته افراد، خود را نه موعود اصلی بلکه پیشقراول او می‌شمرند. دعوت آن‌ها بر ریاضت و تهذیب نفس هم در قالب آماده شدن برای ظهور موعود است. باید نسبت به این‌گونه دعوت‌های بدعت‌آمیز نیز هوشیار بود، به‌خصوص آنکه در لباس دینداری ظاهر شده و بسیار فریبنده‌اند. جهان یهود نیز شاهد این‌گونه افراد بوده است.»
در ادامه در صفحه 36 کتاب درباره «مدعیان دروغین و تطبیق نشانه‌های ظهور» آمده است: «به شور و شعف درآوردن مردم براساس تطبیق حوادث تلخ ایام بر نشانه‌های ظهور موعود، تجربه‌های ناکام زیادی را ایجاد کرده است. این شیوه، هرچند که بتدایی امیدبخش و خوش‌منظر دارد اما بستر سوءاستفاده‌هایی برای مدعیان دروغین می‌شود و سرانجام پس از برملا شدن دروغین بودن ادعاها، سرخوردگی‌های فراوان را به دنبال می‌آورد. در این فضا، عموم مدعیان دروغین، از آنجا که نمی‌توانند همه خصوصیات خود و زمانه خویش را بر پیشگویی‌های رسیده تطبیق دهند، رو به تأویل و تفسیرهای عرفانی می‌آورند. دلخوش نشدن نسبت به تطبیق‌هایی که دلیل قاطعی برای آن‌ها نیست، به‌خصوص آنکه با برخی پیشگویی‌ها نیز مغایرت داشته باشند و تنها به مدد تأویل و توجیه‌های عجیب و غریب قابل پذیرش شوند، درسی است که پدر پیر تاریخ به ما می‌دهد.»
مولف در سطرهای ابتدای ششمین فصل کتاب با موضوع «بهائیان و تحریف ماموریت مهدی موعود» نوشته است: «با بررسی عقاید بهائیان مشخص می‌شود که آنان برای جا انداختن عقیده خود، انحرافی اساسی در بحث قائمیت و خاتمیت ایجاد کرده اند؛ به این ترتیب که می‌گویند هدف قیام قائم موعود مسلمانان، احیای آیین جد خویش یعنی شریعت اسلام نیست (تحریف مفهوم قائمیت)، بلکه امام قائم، خود پیامبر جدیدی است که مأموریتش نسخ اسلام و آوردن آیین و شریعتی جدید است (انکار اصل خاتمیت). این در حالی است که مسلمانان به خاتمیت پیامبر اسلام باورمندند. خاتمیت به این معنی است که پیامبر اسلام، آخرین پیامبر خداست و بعد از ایشان پیامبری مبعوث نخواهد شد و دین اسلام نسخ نخواهد گردید. بر این مبنا همه مسلمانان معتقدند که رسالت موعود اسلام، احیای آیین جد خویش است و او هرگز مأمور به آوردن دین جدیدی نیست؛ اما بهائیان برای زمینه‌سازی برای دین خویش به تحریف مفهوم قائمیت پرداخته، سعی دارند که با نادیده گرفتن اصل خاتمیت، قائم را یک پیامبر اولوالعزم و آورنده دین جدید معرفی کنند.»
نخستین چاپ کتاب «آسیب‌شناسی موعودگرایی؛ با تاکید بر آسیب‌گستری مسیح‌نمایان و مهدی‌نمایان» در 232 صفحه با شمارگان یک‌هزار نسخه به بهای 16 هزار تومان از سوی انتشارات گوی راهی بازار نشر شده است.
شنبه ۷ مرداد ۱۳۹۶ - ۱۲:۱۴
نظر شما