به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) مقالات این کتاب به درخواست ناشر فرانسوی (آلبن میشل) از سوی داریوش شایگان به فرانسه برگردانده شد. عنوان کتاب در متن فرانسه «روح شاعرانه ایرانیان» انتخاب شده است. داریوش شایگان در مقدمه کتاب تئوری و ساختار کتاب «روح شاعرانه ایران» را چنین بیان می‌کند:

«شالوده این مقالات، براساس زاویه دید من نسبت به خصلت شاعرانگی ایرانیان پی‌ریزی شده است؛ بر محور این پرسش که ارج و منزلت ایرانیان در قبال بزرگان ادبشان حاصل چه برداشتی است؟ پیوند و ارتباط درونی این مردم با شاعران بزرگشان از چه سنخ است که چنین به اعماق سرشتشان رسوخ کرده و سایه‌ای سنگین بر کل جهان‌بینی آنان افکنده است؟ سالیان دراز است که کشف ماهیت این ویژگی شاخص، دغدغه ذهنی‌ام بوده است... این ویژگی، که آن را «شاعرانگی» خوانده‌ام، به جهان‌بینی ایرانیان هویتی خلل‌ناپذیر می‌بخشد، ضمن آنکه اعتماد به نفسشان را هم تقویت می‌کند. این موقعیت کم‌نظیر به گذر زمان وقعی نمی‌نهد، گویی زمان به رابطه دیرپای ایرانیانی که خود را با بزرگانشان همدل و همزبان می‌پندارند، هیچ خدشه‌ای وارد نکرده و در برداشت آنها نسبت به حضور این شاعران هیچ مدخلیتی نداشته است. فاصله چندین قرنی اغلب این بزرگان با ما، و این واقعیت که آخرین غزلسرای نامور ایران هفتصد سال پیش می‌زیسته، کوچکترین رخنه‌ای در نگاهمان نیفکنده است.»



 شایگان در ادامه مقدمه به بیان چگونگی عکس‌العمل ما نسبت به چند شاعر بزرگ زبان فارسی می‌پردازد و کتاب با فصل: «فردوسی: زمان حماسی که فراتر از مرگ می‌رود» آغاز می‌شود. فصل دوم درباره خیام است که با تعبیر بسیار زیبای «لحظه‌های برق‌آسای حضور» آغاز می‌شود. فصل سوم به مولوی و شعر او اختصاص یافته است: «مولوی: زمان کندن از خود با جهش‌های وجد و سماع». سپس به سعدی می‌پردازد: «سعدی، زمان اجتماعی اهل ادب» و فصل پایانی کتاب: «حافظ، زمان شکفتگی بین ازل و ابد».

ناشر فرانسوی برای روی جلد نقاشی از مینیاتورهای بهزاد (نقاش عصر تیموری) را انتخاب کرده است.