به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از استپ فید، آلبرکامو یکی از برجسته‌ترین نویسندگان فرانسوی قرن بیستم است که بیشتر برای طرح عقایدش درباره مفاهیم پوچ‌انگاری و بی‌معنایی در رمان «بیگانه» و مقاله «افسانه سیزیف» در جهان شناخته شده است. شورش و عشق از موضوعات دیگری هستند که آثار این نویسنده بزرگ فرانسوی بر محور آن‌ها بنا شده است. گذراندن سال‌های اولیه زندگی در الجزایر در شکل‌گیری بینش عمیق فلسفی او تاثیر عمده داشت و منبع الهام بسیاری از آثار او شکل داد. کامو دو سال پس از بردن جایزه نوبل ادبیات در سن 47 سالگی در یک حادثه تصادف رانندگی درگذشت.

در این مطلب به 7 واقعیت درباره این زندگی این نویسنده شگفت‌انگیز و بزرگ فرانسوی که احتمالا نمی‌دانستید اشاره می‌کنیم.

1: اولین نویسنده سفیدپوست افریقایی بود که جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد

 کامو در سال 1957 میلادی برای نوشتن مقاله‌ای با عنوان «اندیشه‌هایی درباره گیوتین» و به خاطر صراحت و صمیمیت روشن‌بینانه‌اش در روشن ساختن مسئله وجدان انسان در عصر حاضر جایزه نوبل ادبیات را از آن خود کرد تا اولین نویسنده سفیدپوست افریقایی باشد که این عنوان را کسب می‌کند.

2: کامو عاشق فوتبال بود

کامو یک بار در جای نوشته بود: «بعد از گذشت سال‌ها که زندگی چیزهای زیادی را به من نشان داد اما مطمئن‌ترین آن، بی‌شک اخلاق و مردانگی بود که آن را مدیون ورزش هستم.
کامو تا سن 18 سالگی و قبل از ابتلایش به بیماری سل دروازه‌بان تیم فوتبال رده جوانان تیم راسینگ دانشگاه الجزیره بود که بیماری سل مانع از ادامه فعالیت‌ حرفه‌ای‌اش در ورزش شد.

3: ترجیح می‌داد که در حالت ایستاده بنویسد

همانند بسیاری از نویسندگان سرشناسی چون، چارلز دیکنز، ارنست همینگوی و ویرجینیا وولف، آلبر کامو نیز ترجیح می‌داد تا در حالت ایستاده قلم به دست بگیرد و بنویسد.

4: یک نقل‌قول معروف از او که جنجالی شد

 یک فرد الجزایری در طی یک کنفرانس مطبوعاتی از کامو درباره انقلاب آینده کشورش پرسید و او در پاسخ گفت مردم حالا دارند در تراموای‌های الجزایر بمب کار می‌گذارند و مادر من حالا ممکن است که در یکی از آن واگن‌های آن ترامواها باشد. اگر این عدالت است پس من مادرم را انتخاب می‌کنم.
این گفته بعدها در روزنامه فرانسوی لوموند به شکل کوتاهی از قول کامو به این شکل منتشر شد: «بین عدالت و مادرم، مادرم را انتخاب می‌کنم.» و جنجال بسیاری به‌پا کرد؛ اما آن‌طور در زندگی‌نامه‌های الجزایری درباره کامو آمده او مخالف ایده انقلاب نبود و تنها ضدتروریسم بود.

5: کامو در دامان دو زن بزرگ شد

کامو نزد مادرش، کاترین هلن سنتش، که کارگر بی‌سواد ساده بود و مادربزرگش، مادام سنت  زندگی کرد و بزرگ شد. او مجبور بود از همان سال‌های کودکی تن به کارهای سختی برای گذران زندگی و مخارج تحصیلش بدهد.

6: کامو نمی‌خواست با نویسندگانی چون ویکتور هوگو، روسو و ولتر مقایسه شود

در سال 2010 میلادی مصادف با پنجاهمین سالگرد مرگ کامو، نیکولا سارکوزی، رئیس‌جمهور وقت فرانسه، پیشنهاد داد تا بقایای پیکر کامو به کلیسای پانتئن در پاریس و در کنار غول‌های دیگر ادبیات فرانسه چون ویکتورهوگو، روسو و ولتر منتقل شود. ایده‌ای که پسر کامو با آن به‌شدت مخالف کرد و اظهار کرد که پدرش از کارهای تشریفاتی این‌چنینی بیزار بود و اصلا دلش نمی‌خواست که مقایسه‌ای بین او و دیگر نویسندگان در کار باشد.

7: پدر کامو  در جنگ مارن در سال 1914 میلادی مقابل ارتش آلمان در غرب کشته شد

کامو پدرش را در جریان جنگ جهانی اول از دست داد و خود او در جایی با طنز گفته بود: «به‌قول مردم او در میدان جنگ شهید شد». مجازات اعدام آشکارا تاثیر عمده‌ای در نوشته‌های کامو برجای گذاشت و او آثار خود را به آن اختصاص داد؛ به ویژه پس از آن‌که فهمید پدرش یکی از شاهدان اعدام در طول زندگی‌اش بوده است.