وی افزود: این امری طبیعی است که هر نویسنده‌ای می‌خواهد یک تجربه بشری یا یک احساس خاص را به شکلی به اشتراک بگذارد. این به اشتراک گذاشتن نیاز به مخاطب و همچنین نیاز به دیده‌شدن دارد و این از جمله انگیزه‌های بزرگ و بیرونی یک نویسنده است. من هم دوست دارم کارم مخاطب داشته باشد. همین باعث می‌شود از اولین روزی که دست به قلم می‌برم برای دیده‌شدن امیدوار باشم. این امیدواری در همه نویسنده‌ها وجود دارد و کسی نمی‌تواند آن را انکار کند. به تعبیری می‌شود گفت نفس جایزه محفوظ، این نفس دیده‌شدن اثر است که برای نویسنده مهم است.
این نویسنده درباره بازخوردهای این جایزه نیز بیان کرد: با توجه به توفیقی که در کسب این جایزه داشتم امیدوارم اثر در سطح وسیع‌تری بازخوردهای خود را دریافت کند. کما اینکه تا به حال غالب بازخوردها مثبت بوده‌اند. و من تصور می‌کنم پیش از این هم کتاب جای خود را در بین مخاطبان عام و خاص پیدا کرده است.
نویسنده «این خیابان سرعت گیر ندارد» در پایان خاطرنشان کرد: در مرتبه اول همه سعی‌ام این بود که ذهن و زبان شخصیتم را در قالب یک روایت قصه‌گو بیان کنم. روایتی که غالبا این روزها در رمان‌های ما تحت تاثیر جنبش‌ها و جریان‌های غربی مورد غفلت واقع شده است. گویی درواقع روایت‌کردن نوعی عقب‌گرد است. در حالی که ما حالا می‌بینیم در غرب مکتب احیا نوعی بازگشت به روایت‌گری است. در مرتبه دوم هم به زعم خودم، منتقدان و مخاطبان صدای شخصیت اصلی زن رمان خاص و خواندنی است.
رمان«این خیابان سرعت گیر ندارد» نوشته مریم جهانی در نشر مرکز منتشر و به چاپ دوم رسیده است.
نظرات