احمد پوری در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، اظهار کرد: همیشه بعد از اعلام اسامی داوران حاشیه‌هایی ایجاد می‌شود که دوستان داور را ناراحت می‌کند. در واقع باید گفت داوران به این دلیل دوست ندارند تا اسم‌شان اعلام شود؛ زیرا ما دموکراسی را به شکل قابل قبولی تجربه نکرده‌ایم و معمولا بعد از اعلام اسامی برگزیدگان به داوران انتقاد می‌کنیم که چرا این کتاب برگزیده شده است و چرا برای فلان کتاب اتفاقی رخ نداده است.
 
وی ادامه داد:‌ اگر اسامی داوران زودتر از اسامی برگزیدگان اعلام شود، برخی از کاندیداها سعی می‌کنند تا به شکل‌های مختلف خودشان را به داوران نزدیک‌ کنند و به شکلی آنها را متقاعد کنند که این اثر از سایر آثار بهتر است.

این داور جایزه‌های مختلف شعری با اشاره به بهترین زمان برای اعلام اسامی داوران گفت: داوران ترجیح می‌دهند که اسم‌شان بعد از پایان جایزه اعلام شود تا قبل از این اتفاق آرامش داشته باشند. اما من اعتقاد دارم که بهترین زمان برای اعلام اسامی داوران در روز اختتامیه و همزمان با اعلام اسامی برگزیدگان است.

وی افزود: من در برخی جایزه‌ها می‌بینم که آثار را بدون نام صاحب اثر در اختیار داوران قرار می‌دهند که به نظرم این هم شیوه مناسبی است و از ایجاد حاشیه و ناداوری جلوگیری می‌کند.
 
مترجم رمان «دشمنان» با اعلام مخالفت نسبت به اعلام نشدن نام داوران اظهار کرد:‌ من به‌شدت مخالف اعلام نشدن اسامی داوران هستم؛ چراکه حق شرکت‌کنندگان و مخاطبان است که بدانند آثار چگونه انتخاب شده‌اند؛ بنابراین اسامی داوران باید اعلام شود و اعلام نشدن آن چندان خوشایند نیست.
 
نویسنده رمان «پشت درخت توت»‌ در پاسخ به این سوال که آیا جایزه معتبری مثل نوبل هم داورانش را اعلام می‌کند، گفت:‌ اسامی داوران در جایزه نوبل اعلام نمی‌شود؛ اما این آکادمی یک سری داور دارد که همه آنها را می‌شناسند و مورد قبول جامعه ادبی هستند و هر سال تعدادی از این داوران اسامی مختلف را بررسی و یک نام را انتخاب می‌کنند.

پوری در بخش پایانی صحبت‌هایش اظهار کرد:‌ شرایط ما با نوبل متفاوت است؛ چراکه در نوبل همه چیز شفاف و بر پایه نظم شکل گرفته است. اما با این حال می‌توان این سیستم را در ایران هم پیاده کرد که کار بسیار سختی است. با همه این تفاسیر به نظر من بهترین روش همانی است که گفتم.