سپیده قربانی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) اظهار کرد: به واسطه رشته‌ ادبیات نمایشی که در آن تحصیل کرده‌ام، رمان‌ها و داستان‌ها و نمایش‌نامه‌های ایرانی و خارجی بسیاری را خوانده و دنبال کرده‌ام ولی هرگز پیرو شخص و داستان خاصی نبوده‌ام. در عین حال وضعیت تالیف نمایشنامه را چندان مساعد نمی‌بینم زیرا بعضی از ناشران تمایل چندانی به چاپ نمایشنامه ندارند و می‌گویند سود دهی انتشار نمایشنامه نسبت به رمان و داستان کوتاه کمتر است.

وی درباره چگونگی استقبال مخاطب از ترجمه یا تالیف نمایشنامه گفت: این یک موضوع نسبی است و باتوجه به این که چه مؤلفی نمایشنامه را نوشته و کار کدام نویسنده ترجمه شده استقبال مردم و فروش آن متفاوت است.

این نویسنده افزود: به عنوان مثال باید توجه داشت که مثلا این کار تألیفی را محمد یعقوبی نوشته یا یک نویسنده گمنام ولی در سال‌های اخیر مردم تمایل بیشتری به کارهای تألیفی پیدا کرده‌ و استقبال از آن بیشتر شده و فکر می‌کنم مخاطبان و چاپ کارهای تالیفی هم بیشتر شده است.

این نمایشنامه‌نویس همچنین بیان کرد: برای یک بازیگر اینکه چه نقشی را بازی می‌کند مهم است و به هر نقشی که امکان بازی بیشتری داشته باشد رغبت بیشتری دارد و برای او تفاوتی بین آثار تالیفی یا ترجمه وجود ندارد. سیاست‌ها به سمتی رفته است که مردم به کارها و آثار ایرانی بسیار توجه می‌کنند و نسبت به سال‌های گذشته کار ایرانی با استقبال بیشتر مخاطبین مواجه شد.
 
قربانی درمورد اقتباس از داستان‌های کهن ایرانی هم اظهار کرد: اگر اقتباس درست و کارآمد باشد خوب است لیکن به قدری از ایده‌های تکراری و دراصطلاح دست‌مالی شده استفاده می‌شود که مخاطب خود را از دست داده ولی اگر بحث اقتباس به صورت خلاقه انجام شود بسیاری از مخاطبان می‌پسندند، البته من تا به حال کار اقتباسی نکرده‌ام.

وی در ادامه درخصوص اقتباس از داستان‌های مدرن گفت: بعضی از داستان‌های مدرن هم ظرفیت اقتباس را دارند و نویسنده می‌تواند از آن‌ها بهره بگیرد به عنوان مثال اثری از ادگار آلن‌ پو خواندم که یکی از دوستان نمایشنامه‌نویس آن را نوشت. برخی از کارهای ایرانی بر پایه سنت و آیین و فرهنگ ایرانی نوشته شده و اگر ترجمه شود شاید مخاطبان خارجی نتوانند درک درستی از آن داشته باشند و فکر می‌کنم اگر کسی به فرهنگ ایران علاقه داشته و تا حدودی ایران و ایرانیان را بشناسد بتواند آن‌ها را درک کند، در هر حال ترجمه آثار خالی از لطف نیست.

وی افزود: ناشران رغبت چندانی به انتشار نمایشنامه ندارند و نویسنده نمی‌تواند به تنهایی کار خود را ترجمه کند و پخش آن را در کشوری دیگر به عهده گیرد ولی اگر ناشران حمایت کنند اتفاقات خوبی رخ می‌دهد.

قربانی درباره علاقه شخصی خود بیان کرد: از زمان دانشجویی تحت تأثیر چهار نویسنده و نمایشنامه‌نویس ایرانی عباس نعلبندیان، بهمن فرسی، نغمه ثمینی و غلامحسین ساعدی بودم و در نمایش‌نامه‌نویسان خارجی کارهای هارولد پینتر را می‌پسندم و از نویسندگان مورد علاقه‌ام است. علاقه‌ام به نمایش‌نامه‌نوشتن بسیار است ولی به واسطه اینکه می‌نویسم باید رمان بخوانم تا آرشیو ذهنی و دایره لغاتم کامل باشد و در این راستا رمان هم زیاد می‌خوانم.


گفتنی است سپیده قربانی متولد 1368 و فوق لیسانس ادبیات نمایشی است. نمایش‌ «آپارتمان» به نویسندگی او برنده جایزه اکبر رادی، ششمین جشنواره تئاتر شهر و همچنین رتبه اول جشنواره تأتر دانشجویی پستو شد. نمایشنامه «حقایقی درباره برادرم فریدون» کاندید بخش نمایشنامه‌نویسی هجدهمین جشنواره تئاتر تجربه و «متولد سال صفر» نیز کاندید جشنواره تئاتر دانشگاهی شده است.