به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، به نقل از روابط عمومی و امور بین‌الملل سازمان کتابخانه‌ها، موزه‌ها و مرکز اسناد آستان‌‌قدس‌‌رضوی، رئیس اداره مخطوطات این سازمان درباره قرآن خطی «باباکوهی» اظهار کرد: چوپانی معروف به باباکوهی که سال‌ها هنگام چرای گوسفندان، قرآنی خطی و قدیمی به قدمت قرن دوازدهم را همراه داشته و تلاوت می‌کرده، در اواخر عمر، آن‌را به یکی از خادمیاران حرم رضوی می‌سپارد تا بتواند این قرآن نفیس را از هرگونه آسیب حفظ کند.
 
حجت‌الاسلام محمدحسن نوری‌نيا با بیان اینکه نوع کاغذ، نوع مرکب و کیفیت جلوه خط روی کاغذ، قدمت این مصحف شریف را اواخر قرن دوازدهم یا اوایل قرن سیزدهم نشان می‌دهد، گفت: خط آن نسخ، جدول‌کشی به سرخی، سجاوندی‌ها و نشانه فواصل بین آیات به ترنج و نشان‌ها در حاشیه به خط رقاع است.
 
وی ادامه داد: این قرآن، یک بار صحافی شده و چون متأسفانه صحاف، آشنا به نسخه خطی نبوده است، به نسخه بسیار آسیب زده که در نتیجه سربرگ‌ها، کمند صفحات و برخی نشان‌ها در صحافی اولیه از بین رفته است. همچنین کتابت آن به قلم کاتبی معمولی انجام گرفته که نشان از اهمیت کتابت قرآن در همۀ دوره‌ها و بین همه اقشار دارد.
 
نوری‌نيا با تأکید بر اینکه نسخه‌های خطی قدیمی را جهت حفظ یا مرمت، تنها به کسانی باید سپرد که آشنایی با نسخ خطی دارند، افزود: توصیه ما به همه کسانی که چنین نسخه‌هایی را در منزل نگهداری می‌کنند این است که با کارشناسان مرکز مرمت کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی مشورت کنند و راهنمایی بگیرند.
 
وی بیان کرد: همچنین این مرکز، در قبال گرفتن تصویر نسخه کتب خطی را مرمت نموده و به مالکان‌شان تحویل می‌دهد.
در ادامه ناصر حسینیان؛ خادمیار حرم رضوی که از جانبازان دفاع مقدس بوده، توضیح داد: طی مأموریت‌های مختلفی که آن زمان، به شهرهای مختلف برای آموزش و روشنگری مردم داشتیم، در محور جاده قدیم قوچان و روستاهای آن، با پیرمرد چوپانی معروف به باباکوهی آشنا شدم که خانه کوچکی در روستای دهشک نزدیک پل فردوسی داشت، اما بیشتر عمر را به چوپانی و چراندن گوسفندها در کوه و بیابان می‌گذراند.
 
وی ادامه داد: در مأموریت‌هایی که داشتم گاه به او سر می‌زدم و به سبب آشنایی و انسی که با او پیدا کردم، حدود 27 سال قبل که سال‌های آخر عمر او بود، یک بار قرآنی را از پشت خورجین الاغ خود در آورد و گفت: «این قرآن را که از پدرم و او از پدرش و همین‌طور از پدرانشان به من رسیده است همیشه تلاوت می‌کنم. پنجاه سال همراهم بوده و بیشتر وقت‌هایی که در صحرا هستم، به خاطر تلاوت این قرآن با وضو هستم و چون شرایط خوبی برای نگهداری آن ندارم، کمی آسیب دیده است.»
 
این خادمیار حرم رضوی گفت: باتوجه به اینکه باباکوهی از نفاست قرآن باخبر بود، قرآن را به من سپرد تا آن را از آسیب بیشتر حفظ کنم و گفت به جای آن برای من قرآن دیگری بیاور که تلاوت کنم که من قرآنی با خط درشت‌تر و قطع بزرگ‌تر و چاپ جدید برای او بردم.
 
حسینیان، انگیزه خود را از اهدای این قرآن به کتابخانه حضرت رضا (ع) این گونه بیان کرد: زمانی که خادمیار حرم شدم، تحقیق کردم و به این نتیجه رسیدم که اینجا، هم مرکز مطمئنی برای نگهداری آثار خطی قدیمی دارد و هم با دقت بالایی آثار را مرمت می‌کنند و با تحقیقات بیشتر، اطمینان یافتم که اگر این قرآن را به این مجموعه بسپارم، به درستی مرمت و حفظ می‌شود.
 
وی در پایان، با اشاره به اینکه این قرآن متعلق به باباکوهی است و باید به نام ایشان ثبت شود، با ابراز خرسندی از اینکه نام او و برادر شهیدش نیز همراه با نام باباکوهی، در کنار نام واقفینی همچون شیخ بهایی و مقام معظم رهبری(مدظله العالی) قرار می‌گیرد، افزود: بسیار خوشحالم و افتخار می‌کنم که واسطه اهدای این قرآن شدم. امیدوارم روز واپسین، به همین واسطه، مورد تفضل قرار گیریم و رستگار شویم و امام رضا (ع) ما را موجب لطف و عنایت خود قرار دهد.