به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) اولین تجربه‌­های اجرای موسیقی ایرانی با سازهای غربی به کمتر از یک قرن پیش برمی‌گردد که در آن به تدریج استفاده از سازهایی مانند ویلن، کلارینت، پیانو (با کوک تغییریافته) و ... برای اجرای موسیقی دستگاهی توسط نوازندگانی از جمله ابوالحسن صبا، محمد شیرخدایی، مرتضی محجوبی و دیگران مرسوم شد. در سال‌های اخیر نیز با اضافه کردن پرده‌هایی به صفحه‌ انگشت‌گذاری گیتار، امکان اجرای موسیقی دستگاهی-مقامی فراهم شده که  امروزه این ساز به گیتار میکروتُنال (Microtonal Guitar) معروف شده است.

از آنجا ‌که «ردیف» در موسیقی کلاسیک ایران به ‌عنوان یکی از ارکان اساسی آن همواره حائز اهمیت ویژه‌ای بوده کتاب «سوئیتِ شور برای گیتار میکروتُنال» نیز در 6 موومان و براساس گوشه‌های اصلی دستگاه شور از ردیف آوازی استاد عبدالله دوامی ساخته شده است. هرچند در پاره‌ای از مواقع نیز از سایر ردیف‌ها از جمله ردیف میرزا عبدالله ایده‌هایی گرفته شده است.

در ساخت موومان‌های این سوئیت، تلاش آهنگساز همواره به گونه‌ای بوده که محتوا و پیکره‌ اصلی گوشه‌ها تا جای ممکن حفظ شود و به جای نگاه انتزاعی به این نوع موسیقی، بیشتر به حفظ اصالت و چگونگی ایجاد بافت هارمونیک یا پُلی‌فونیک متناسب با آن توجه شود. همچنین سعی شده است تا حد امکان از برخی تکنیک‌های سازهای ایرانی مانند ریز، تک‌ریز، دُرّاب، شَلال و ...به فراخور حال استفاده شود.
 
این کتاب در 20 صفحه با قیمت 9000 تومان و از سوی نشر نارون منتشر شده است.