به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، مراسم رونمایی از ترجمۀ کتاب «دیدار دانش و دین» اثر ایان باربور در محل انجمن فلسفۀ تبریز و با حضور مترجمان اثر، یوسف نوظهور و حسن اکبری بیرق و عده‌ای از استادان و علاقه‌مندان فلسفه و همچنین مدیر انتشارات فروزش، رشید وطن‌خواه برگزار شد.
 
مسعود امید، عضو گروه فلسفۀ دانشگاه تبریز، ضمن معرفی اجمالی اثر و نویسنده آن، به توضیح محتوای کلی این اثر مهم پرداخت.
 
وی در بخشی از سخنان خود گفت: مسئلۀ رابطۀ دین با دانش و فلسفه و ایدئولوژی و سیاست ازجمله مهم‌ترین پرسش‌های امروز ما است. مسئلۀ باربور در کتاب خود این است که با چه فیزیک یا فلسفه طبیعتی می‌توان الهیات طبیعت دین را که از تاریخ دین و تجربۀ دینی اخذ شده است، با علوم جدید آشتی داد. پاسخ باربور این است که اولاً تنها با فلسفه و آن هم فلسفۀ پویشی می‌توان بر شکاف علم و دین فائق آمد. ثانیاً نکتۀ مهم آن که با وجود تلاش چهل‌ساله در آشتی علم و دین، وی بر آن است که خدای ادیان یک راز است که با تجربۀ دینی خود را آشکار می‌سازد.
 
عبداللهی‌راد، مدرّس فلسفه در این مراسم گفت: تعابیر «دیدار» و «دانش» در عنوان اثر، خالی از ایراد نیست. نبودِ پانوشت برای معادل‌های انگلیسی را از مشکلات این ترجمه است.
 
وی سپس به متن کتاب و موضوعات آن پرداخت و گفت: می‌توان گفت کتاب «دیدار دانش و دین» در واقع چکیده و البته نسخۀ به‌روز‌شدۀ مهم‌ترین و معروف‌ترین اثر ایان باربور یعنی کتاب «علم و دین» است. باربور در کتاب جدید خود، به جدیدترین یافته‌های علمی در حوزۀ فیزیک و زیست‌شناسی و ژنتیک و یافته‌های سلولی‌مولکولی اشاره می‌کند و ارتباط و نحوۀ تعامل بین این یافته‌ها و مباحث کلامی دین را مورد بررسی و نقد قرار می‌دهد.
 
عبداللهی‌راد افزود: یکی از مهم‌ترین مباحث باربور مربوط به نحوه تبیین فعل خداوند در حیطۀ عالم ماده و بررسی تعارضات موجود بین این تبیین و مسائل و فرضیه‌های علمی جدید است. پس از بررسی الگوهای کلامی، باربور نحوۀ فعل خدا در الهیات پویشی وایتهد را بیان کرده و تلویحاً علاقۀ خود را به این تبیین مطرح می‌کند. نویسنده معتقد است الهیات پویشی طرح و نظم مفهومی یکپارچه و یگانه‌ای را برای فعل الهی در همۀ سطوح به‌کار می‌گیرد. درنهایت بایستی اذعان داشت نوشتار باربور به جهت بررسی همه‌جانبه و غیرجانبدارانۀ ادعاهای علمی و مسائل کلامی، دارای امتیاز ویژه‌ای است که کتاب‌های او را در زمرۀ آثار علمی قابل‌استناد قرار می‌دهد.