در همان سال فرمانده کمپ سومتر، هنری ویرز، دستگیر، محاکمه و اعدام شد. یکی از نمایشنامه‌نویسان آمریکایی، سال لِویت، نمایشنامه‌ای بر اساس دادگاه محاکمه هنری ویرز نوشته است. نمایشنامه «محاکمه اندرسون ویل» روایتی است از دادگاهی که با حضور مردم برای محاکمه فرمانده زندان اندرسون ویل، هنری ویرز، برگزار شد. این نمایشنامه بیست‌وپنج بازیگر دارد و در دو پرده نگاشته شده است. نویسنده جزئیات لباس بازیگران را در هر پرده ذکر کرده است. همچنین او جزئیات وسایل و کروکی صحنه نمایش را در انتهای نمایشنامه قرار داده است.
او درباره نویسنده این نمایشنامه، سال لویت بیان کرد: این نویسنده در جنگ جهانی دوم در نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا حضور داشت و در بمب افکن ها کار می کرده است. این حضور تاثیر زیادی بر نوع نگاه او درباره جنگ و سلسله مراتب نظامی داشت و در این نمایشنامه نیز همان سلسله مراتب را به نقد می‌کشد. بحث اطاعت و فرمانبرداری نیز از موضوعات اصلی نمایشنامه است.
تصویری از زندان اندرسون ویل
وی درباره داستان نمایشنامه «محاکمه اندرسون ویل» اظهار کرد: به اجرای تلویزیونی این گونه نمایشنامه‌ها درام دادگاهی می‌گویند. نمایش در اتاق دادگاه اتفاق می‌افتد. در طول جنگ داخلی ایالات متحده، زندان اندرسون‌ویل، یا کمپ سامتر، یکی از بدنام‌ترین زندان‌های ایالات مؤتلفه واقع در ایالت جورجیا بود و طی چهارده ماه پایانی جنگ، نزدیک به 14 هزار اسیر جنگی، برابر با 29 درصد از کل زندانیان، به‌خاطر نبود سرپناه، کمبود امکانات، غذا و سختیِ شرایط در آن جان خود را از دست دادند.
این مترجم همچنین بیان کرد: سروان هنری ویرز، افسری سوئیسی‌تبار در ایالات مؤتلفه، از مارس 1864 تا پایان جنگ فرماندهی این زندان را به‌عهده داشت و یک ماه پس از پایان جنگ دستگیر و به زندان کپیتول در واشینگتن، دی.سی فرستاده شد تا محاکمه شود. ویرز مسئولیت ساخت و ساز و نیز تدارکات زندان را به‌عهده نداشت و تنها نظامیِ جنگِ داخلی آمریکا بود که به‌خاطر آنچه امروز «جنایت جنگی» نامیده می‌شود محاکمه شد. بعدها پرونده هنری ویرز در این دادگاه، مبنای قانونی برای برپاییِ دادگاه و محاکمه‌های نورنبرگ را فراهم آورد.
وی در ادامه افزود: مسئله اصلی در این نمایشنامه تکان دهنده این است که چه زمانی، یا در چه مقطعی، مسئولیت فرد در قبال وجدان خویش بر هرگونه مرجع قدرت ارجحیت می‌یابد؟ تا کجا می‌توان صرفا از دستورات پیروی کرد؟ این تناقضِ موجود در موقعیت از همان ابتدا مشخص است. دادگاه نظامی است و نُه ژنرال در جایگاه قاضی نشسته‌اند، حتی طرح مسئله نافرمانی از دستوراتِ مافوق نیز در ابتدا ممکن نیست. اما چیپمن در نهایت موفق می‌شود قضات را راضی کند و ویرز را، که به‌دنبال فرصتی برای دفاع از خویش است، فرصتی که فقط با قرار گرفتن در جایگاه شاهد برایش مهیا خواهد شد، به جایگاه شاهد بکشاند و او را هدف سؤال‌های بی‌رحمانه‌اش قرار دهد.
مترجم کتاب «پدرخوانده» گفت: نمایشنامه مستند با نمایشنامه نیمه مستند تفاوتی دارند و آن این است که نمایشنامه مستند صرفا حقایق تاریخی است. نمایشنامه «محاکمه اندرسون ویل» نیز بر اساس 900 صفحه اسناد و دیالوگ‌های همان دادگاه است ولی در نمایشنامه نگرش آن کارکتر‌ها و خصوصیات شخصیتی‌شان از خود نویسنده است. یعنی این‌ها به داستان اضافه شده است و ممکن است لزوما در آن اسناد نباشد و به این دلیل می‌توان گفت که لزوما نمایشنامه‌ای مستند به طور کامل نیست.
او همچنین بیان کرد: زمانی که نمایشنامه در هر زبانی نوشته می‌شود نویسنده لوازم صحنه را در انتهای کتاب قرار می‌دهد و نقشه و نوشته نیز توسط نویسنده در کتاب قرار داده شده است. این کتاب به زبان انگلیسی نوشته شده و برای اولین بار به زبان فارسی ترجمه شده است.
امین مدی در پایان گفت: من در مقاله‌ای که درباره این نمایشنامه نوشته بودم و منتشر شد، مساله نمایشنامه را مطرح کردم، و این که تا چه زمانی مسئولیت فرد در قبال وجدان خودش بر هرگونه مرجع قدرت ارجحیت پیدا می‌کند؟ یعنی شما تا کجا می‌توانید بگویید که من اطاعت می‌کردم، از دستور تبعیت می‌کردم و فرمانبردار بودم! از جایی به بعد باید بگویید که اخلاقا و وجدانن نمی‌توانم این کار را انجام دهم. یعنی ما انسان‌ها در زندگی از خودمان سلب مسئولیت کنیم و می گوییم من در این شرایط زندگی کرده و از این شرایط پیروی می‌کردم. در واقع موضوع اخلاقی کتاب این است.
نشر نی نمایشنامه «محاکمه اندرسون ویل» اثر سال لِویت را با ترجمه امین مِدی، در 168 صفحه، 1000 نسخه و با قیمت 14000 تومان منتشر کرده است.
نظر شما